De inbraak?

Net toen Sarah de deur had dichtgedaan begon Joppe meteen te schreeuwen: “Hoe hebben jullie bij Sluimer kunnen inbreken!” “Maar, maar, dat…” stotterde Sarah. Ze was zo verbaasd dat ze niet wist wat ze moest zeggen. “Niks maar, ga naar je kamer, ik moet Dille spreken!” Sarah liep naar haar kamer.Waarom had Sluimer gezegd dat zij en Jordi hadden ingebroken terwijl het niet eens waar was? “Ik ga naar Dille toe en zorg dat je nog in je kamer zit als ik terugkom,”riep Joppe vanuit de keuken. De deur klapte achter hem dicht. Nu is het mijn kans, dacht Sarah. Sarah rende naar de telefoon en toetste het mobiele nummer van Jordi in. “Hoi, met Jordi.” “Hoi Jordi, met Sarah!” “Hey Sarah, waarom bel je?” “Geen tijd om het uit te leggen maar zorg dat je zo snel mogelijk in de boomhut bent, ik moet je iets vertellen.” “Oké!” “En Jordi, zorg dat Dille en Joppe je niet zien!”  “Oké, doei.” Maar Sarah had de lijn al verbroken. Sarah ging snel bij de straat staan zodat ze Jordi kon zien aankomen. Jordi kwam er al aan, hij hijgde. “Wat wou je me nou vertellen Sarah?” “Ik vertel het zo, we moeten nu naar de boomhut!” Ze renden zo snel mogelijk naar de boomhut en klommen het trappetje op. Wat ze toen zagen konden ze niet geloven. De boomhut was gesloopt. Het tafeltje waar ze in de zomer altijd een spel op speelden lag over de hele boomhut verspreid. Het was gewoon een hele puinhoop. “Wat is hier gebeurd?” vroeg Jordi verbaasd. “Ik weet denk ik wie dit gedaan heeft, Sluimer!” zei Sarah boos. “Sluimer? Weet je dat wel zeker?” “ Ja. Ik zei toch dat ik je iets moest vertellen?” “Ja?” “Nou. Wij vroegen net aan Joppe of ik bij jou mocht eten en toen zei mijn vader dat we iets belangrijks te bespreken hadden, snap je het nog?”  “Ja, en toen?”  “Toen ik de deur had dichtgedaan begon Joppe tegen me te schreeuwen, dat wij hadden ingebroken bij Sluimer.” “Wat, maar dat hebben we helemaal niet gedaan!” zei Jordi boos. “ En nu is Joppe naar jouw moeder en ik moest op mijn kamer blijven. “Maar waarom heeft Sluimer gezegd dat we hebben ingebroken en daarna de boomhut gemold?” “Ik denk dat hij door heeft dat wij hém door hebben met het koffertje.” Opeens hoorden ze een auto. “Wie is dat?” vroeg Jordi aan Sarah “Volgens mij is het Sluimer” Ze klommen gauw naar beneden en verstopten zich achter een bosje. “ oop, kom uit die auto en help me eens even,” bromde Sluimer naar een man die in de auto zat. De man kwam de auto uit. “Die man komt me bekend voor”, zei Sarah. “Weet jij misschien wie het is?” “Ja, het is die vieze man die bij mijn huis stond.”  “Ja natuurlijk!” riep Sarah, die het nu ook had gezien. “Kom, we gaan in de achterbak liggen, dan liften we mee en komen we misschien te weten wat er in het koffertje zit.”

Na zo’n anderhalf uur stopte de auto ineens. Sarah en Jordi hadden geen idee waar ze waren. Joop en Sluimer stapten uit en liepen een stuk. Toen hoorden ze hen niet meer. “Kom, we gaan eruit Sarah.” Ze deden de achterbak open en keken waar ze nu waren. Het was een groot bos. “Daar komen ze weer, weg Jordi!” Ze deden de kofferbak dicht, maar natuurlijk net iets te hard zodat Joop en Sluimer hen hoorden. “Hè wie zijn dat?” riep Joop. “Dat zijn die irritante kinderen weer!” riep Sluimer. “Jordi, eruit en rennen!” Jordi en Sarah renden zo snel als ze konden door het bos. Joop en Sluimer kwamen er razendsnel achteraan. “Sarah en Jordi STOP!!” schreeuwde Sluimer. Maar ze waren niet van plan te stoppen. Ze renden en renden. Onder lage takken door en via smalle paadjes tot ze bij een grasveld kwamen. Eindelijk hadden ze Sluimer en Joop afgeschud. Sarah en Jordi ploften neer in het gras. “Ik kan niet meer...” zei Sarah. “We zijn net op het nippertje ontsnapt,” zuchtte Jordi. “ Maar waar zijn we eigenlijk? En wie zou die Joop nu precies zijn?”

En net toen Sarah antwoord wou geven hoorden ze een geluid uit de bosjes komen…