Jordi verdwijnt

“Nou da’s lekker, geen benzine!!! En wat wou je nu doen Jordi?”
“Hoe moet ik dat weten? Nou ja hen zijn we kwijt!!! Laten we het bergpad maar oplopen Sarah!!!“
Met zijn tweeën lopen ze het kronkelige bergpad op. Ze lopen er nog steeds als het donker wordt. Sarah heeft het gevoel dat iemand hen achtervolgt.
”Jordi ik denk dat we van de weg moeten!”
“Hoezo?”
“Jordi ik voel het we moeten van de weg.”
“Maar……”
“Nee geen ge-maar, meekomen!”
Sarah trekt Jordi in het pikkedonker van de weg, en zegt:
”Nu moeten we heel stil zijn!”
“Maar waarom?” fluistert Jordi.
“Sluimer moest toch naar Handige Harry? Ik voel dat dat hier in de buurt is.”
“En hoezo weet jij dat?”
“Nou wij Marokkanen hebben dat!”
“O, oké,” fluistert Jordi.
Ze lopen door de struiken en opeens gaat de mobiel in Jordi’s broekzak af.
”Hallo,” fluistert Jordi.
“Jordi! Waar zit je??”
“Mam! Heb je even? Hij legt z’n hand over de mobiel.
“Sarah, het is Dille,” sist hij.
“Oooh nee hè? “
“Ben ik weer,” fluistert Jordi.
”Nou Jordi, waar zit je dan kom ik je ophalen.”
“Euh…mam, er is een probleempje. Ik weet niet waar we zijn. We zijn op de motorfiets van Joppe achter Sluimer aan gegaan, want die heeft diamanten gestolen en brengt ze nu naar Handige Harry.”
“Wat! En wie zijn ‘we’?” zegt moeder.
“Sarah en ik natuurlijk.”
“Jordi!!” Sarah sist het haast nu. “Er komt een auto aan!!!”
“Mam ik moet ophangen. Doei!”
“Kom, we moeten hier weg. Sluimer en Amanda komen al weer terug.”
“Ik zie daar een poort,” schreeuwt Jordi. ”Rennen!!"
“Jakkes, het lijkt wel een spookstad hier,” bromt Jordi.
Ik vind het hier eng.” Sarah kijkt bang.
“Kijk eens, een afgehakte hand.” Jordi probeert grappig te zijn.
Ze lopen nog een poos verder en zien een tankstation.
Als ze vlakbij zijn, zien ze opeens een witte vlaag, die om heen gaat hangen.
“Wat is dit?” vraagt Sarah. “Jordi, het lijkt wel mist!"
Opeens klinkt er een vreemde, galmende stem uit de mist.
“Ik ben de geest van de Blauwpolder en ik kom jullie waarschuwen!”
“Wat?” Sarah krijst nu van angst.
“De geest van de Blauwpolder danst met de rode kalebas.” Jordi mompelt een zin met zijn ogen wijd opengesperd.
“Maar waar komt u ons voor waarschuwen?” vraagt Sarah dapper.
“Voor Handige Harry. Zien jullie dat kerkhof daar? Daar liggen allemaal kinderen die de diamantroof wilden stoppen. Jullie moeten het zwaard van de Blauwpolder vinden, als je de roof wilt tegenhouden!”
“Maar waar kunnen we dat zwaard vinden?” vragen de kinderen tegelijk.
"Een eindje verderop is de Dodenpoort. Jullie kunnen de roof stoppen. Vind het zwaard en pak Handige Harry!!”
“We doen ons best, Geest!” Sarah en Jordi lopen in de richting van de Poort.
“Ik ga erdoor,” zegt Jordi. Hij voelt hoe hij wordt meegetrokken.
“Help!” schreeuwt hij nog.
“Jordi pak mijn hand!”
“Sarah, laat me maar los! Anders ga jij ook nog misschien……..”
Sarah huilt.
“Sarah ik moet je iets vertellen.”
“Jordi, je glijdt weg…… nee!!!!”