“Welk koffertje?” vraagt de vader van Sarah.
“O dat koffertje van Sluimer,” zegt Sarah. 
“O ja, hij denkt dat het oorlog is.”
Niet veel later zitten Sarah, Jordi en Katinka in de boomhut.
“We moeten een plan bedenken om erachter te komen waar het koffertje ligt,” zegt Sarah.
“Ik weet nog een zin,” zegt Jordi. “De lopende radio eet een stoeptegel op.” “Daar zijn we nu niet mee bezig,” zegt Sarah.
“Ik heb een plan,” zegt Katinka. “We gaan Sluimer afluisteren.”
“Oké!” zeggen Sarah en Jordi tegelijk.
“Wist je dat Marokkanen heel goed kunnen afluisteren?” zegt Sarah.
“Kom,” zegt Katinka, “We gaan het plan uitvoeren.”
Zo gezegd zo gedaan. Ze zijn aangekomen bij de woonboot van Sluimer.
“Ssst,” zegt Katinka. “Ik hoor wat.”
“Ja, ik breng het koffertje wel naar het industrieterrein, Marten,” zegt Sluimer.
Ze horen nog net wat Sluimer terug zegt.
“Oké daar zullen ze hem nooit vinden.”
“Yes, nou weten we waar het koffertje ligt!!!” zegt Jordi net iets te hard.
“Heey wie is daar?” roept Marten.
Ze duiken snel weg achter een struik.
“Niks te zien,” mompelt Sluimer ongerust.
Een tel later gaat Marten naar huis en Sluimer gaat naar het industrieterrein om het koffertje te verstoppen. Sarah, Jordi en Katinka gaan hem  achterna. Op het industrieterrein zien ze dat Sluimer het koffertje in een oud gebouw heeft verstopt.
“Kom, Sluimer is weg op naar dat gebouw,” zegt Sarah.
“Shit,de deur zit op slot,” zegt Jordi.
“Heey ik heb nog een euro in mijn zak,” zegt Sarah. “Ik kan daar de deur mee open doen.”
“Yes we zijn binnen,” zegt Katinka.
“Ja dat wel, maar ik zie geen hand voor ogen,” zegt Jordi.
“Wacht, ik pak mijn zaklamp wel,” zegt Sarah.
Klik, het licht is aan.
“Ah, bedankt. Nu kan ik mijn zin opschrijven,” zegt Jordi. “De aangebrande kip eet het roze zand op.” 
“Heey het koffertje!!!!!” roept Sarah. “Maar, er zit een slot op dat ik niet zo open kan krijgen.”
“Wacht maar,” zegt Katinka. “Daar heb ik wel een oplossing voor.”
En Katinka pakt haar verrekijker en ramt daarmee het slot kapot. Het koffertje valt open, en dan …