Twee dagen.

‘Jordi, Sarah waar zijn jullie?’ schreeuwde Joppe bezorgd.
Hij rende naar zijn woonboot en hij belde Dille op.
‘Dille? Ja hallo. Jordi en Sarah zijn nog steeds niet terug. We moeten ze gaan zoeken.’
Joppe hing de telefoon op en hij rende naar buiten. Daar stond een heel politiekorps hem op te wachten.
‘Doe uw handen in de lucht!’
‘Ga op de grond liggen Joppe de Fries!’
‘Wat raar, ik hoor sirenes,’ zei Jordi.
‘Ja dat is zeker raar. Want bij ons in het gebied gebeurt bijna helemaal niks.’
‘Hé, verrek daar heb je de boomhut!’ riep Jordi uit.
‘Dan is mijn woonboot ook vlakbij,’ riep Sarah.
‘En mijn commandopost. Dan kan ik weer mensen bespioneren. Zoals die oude Sluimer.’
‘Laten we gaan dan,’ riep Jordi uit.
‘Hmm, ze zijn ontsnapt, Sluimer,’ mompelde Marten kwaad.
‘W-wat gaat u n-nou met mij d-doen?’ vroeg de Sluimer bang.
‘Nog niks. Maar zorg dat dat koffertje weg is.’
Marten gaf de oude Sluimer een duw zodat hij in de bosjes rolde. Vervolgens gaf hij de oude Sluimer nog een trap. Daarna liep hij boos en mopperend weg.
Sluimer stond op en hij wreef over zijn buik.
‘Broer je hebt me pijn gedaan. Daar ben ik nou niet echt blij mee. Nou ga ik jou ook pijn doen.’
Sluimer lachte alsof hij gestoord was en stak zijn handen in de lucht.

‘Mam, wat is er?’ riep Jordi al rennend.
Dille stond te huilen.
‘J-joppe is d-door de p-polite meegenomen. En hij had helemaal niks gedaan. We stonden net op het punt om jullie te gaan zoeken maar toen Joppe naar buiten ging stond daar ineens de politie die hem arresteerde. Wat wel mooi is, is dat jullie weer terug zijn. ’
‘Maar waar moet ik dan slapen?’ riep Sarah half huilen uit.
‘Je kan wel een tijdje bij ons slapen,’ stelde Jordi voor.
Ineens hoorden ze een geritsel achter zich. Ze keken verschrikt om en ze zagen een bosje bewegen. Zagen ze daar nu een mes?
Jordi liep er langzaam heen en hij schoof het bosje voorzichtig opzij. Daar lag een briefje met de tekst: ‘Twee dagen.’
Toen hij omkeek waren Sarah en Dille weg.

‘Mam! Sarah! Waar zijn jullie?’
Jordi rende de trap op. Hij keek in de kamer van zijn moeder. Daar keek hij onder het bed, in de kast en achter het gordijn maar daar waren ze niet. Vervolgens keek hij in zijn eigen kamer waar hij ook onder het bed en in de kast keek. Als laatste keek hij in de douche. Hij zag het lintje van Sarah op de grond liggen. En lag daar nu een druppel bloed? Jordi huiverde bij de gedachte dat zijn moeder of  Sarah iets overkomen zou zijn. Het raam stond open en een zacht windje kwam binnen waaien.
‘Lekker windje,’ mompelde Jordi.
‘Moet ik er nog één laten?’ Jordi hoorde de stem van Sluimer. Hij keek in de spiegel en hij zag Sluimer staan. Hij had een mes in zijn hand.