Stan kijkt snel om zich heen voor een plan. Hij glijdt met zijn ogen langs alle deuren. Nee, nee, nee, ja! Die deur staat open. Dat kan zijn redding zijn. Hij rent de kamer in en ziet nog een deur. Shit! De deur zit op slot. Wanhopig zoekt hij naar een uitweg maar hij zit in de val.
‘Waar blijft mijn geld?’ zegt de man.
‘Heb ik niet!’ bijt Stan hem toe.‘ Ik heb geen geld!’
‘Oja?’ dan weet ik wel iets anders wat we met jou kunnen doen.'
Plotseling schiet Stan op de man af en neemt hem in de houdgreep.
‘Was jij degene die in onze boomhut sliep?’
De man probeert onschuldig te kijken maar Stan ziet aan zijn gezicht dat het zo is. Hij probeert de man geen kant op te laten gaan door hem met een touw vast te binden aan de tafelpoot. Na veel gepruts en gestribbel lukt het Stan. Voor de zekerheid slaat Stan de man met een soeplepel op zijn hoofd die op het keukenblad ligt, waardoor hij bewusteloos is. Wow! denkt Stan. Dat hij dat kan.
Hij voelt een vlaag van trots en overwinning opkomen. Hij belt de politie. Hij moest dat immers doen als hij iets wist.
‘Hallo, met de politie van Appeldam. Wat kan ik voor u doen?’
‘Hallo, ik bel voor mijn gegijzelde vrienden. Ik sta nu in het huisje waar ze ontvoerd waren maar ze zijn weg. De man is er nog wel en ik heb hem gevangen en vastgebonden aan de tafelpoot.'
‘Zo zo, helemaal alleen? Weet je het zeker?'
‘Ja, meneer komt u zelf maar eens kijken!
‘Oké, we komen eraan. Maar als het niet zo is dan riskeer je wel een boete van 135 euro.’
Hij hangt op.
Een paar minuten later komt de politie aan en ze gooien hem in de auto.
Er komt een politieman naar Stan toe
‘Ik had niet verwacht dat het je echt gelukt zou zijn. Weet je wat? Als beloning mag je met twee vrienden naar een pretpark!’
Stan kijkt hem verdrietig aan. ’Maar mijn vrienden zijn weg, ik weet niet waar ze zijn…’
‘Hooooi!’ hoort Stan plotseling achter zich.
‘Mau, Sofie! Jullie zijn er!’
‘Ja, de enige echte!’ zegt Mau.
Hij rent op Mau af en omhelst hem.
Even later, nadat hij alles had verteld ook over het pretpark, bellen ze hun ouders.

Een paar dagen later gaan ze samen naar het pretpark Appeldam.
Ze gaan eerst in het schip. Kotsmisselijk komen ze er weer uit.
‘Laten we even iets rustigs gaan doen,’ zegt Stan. Maar als hij om zich heen kijkt, ziet hij Sofie en Maurits nergens. Hij rent naar het schip maar daar zijn ze niet. Nog eens kijkt hij om zich heen. Dan rent hij naar het spiegelpaleis. Sofie en Mau komen lachend naar buiten.
‘Waar waren jullie nou, ik schrok me rot!’ zegt Stan geërgerd. Dan merkt hij pas dat ze elkaars hand vasthouden.
‘Aha, nou snap ik het,’ zegt Stan. ‘Nou tortelduifjes laten we naar de achtbaan gaan’
Als ze in de achtbaan zitten horen ze achter zich: ‘Wat doen jullie?’
Ze kijken achter zich en zien daar de roodharige tweeling.
‘Whaaaaaaaaaaaa!’ schreeuwen ze tegelijk.
Dan schiet de achtbaan naar voren.