| |
Verhalen spinnen lezen
Hieronder zie je het leesschema van Verhalen Spinnen. Elk blokje staat voor een hoofdstuk van een verhaal. Als je op een blokje klikt, verschijnt onder het leesschema dat hoofdstuk. Als een blokje nog grijs is, moet dat hoofdstuk nog geschreven worden. Om één verhaal te lezen, volg je de pijlen en de kleuren in het leesschema. Elk verhaal krijgt zijn eigen kleur. Je kunt het lezen of de video bekijken waarin de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen.
Onderin het leesschema zie je bij elk verhaal open staan. Als je hierop klikt, krijg je alle hoofdstukken van dat verhaal op een rijtje te zien in een pdf-bestand. Je kunt dan het hele verhaal achter elkaar lezen. In het gekleurde schema, bovenaan elk hoofdstuk, zie je welke lijn er wordt gevolgd. Je kunt het hele verhaal ook uitprinten.
Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.
|
|
|
| |
Verberg leesschema
Verhaal 2 - Hoofdstuk 5 - Bijzonder
En dan vallen ze in een kamer, op een bank.
‘Au, Stan! Je zit op mijn arm!’
‘Sorry, dat was niet mijn bedoeling alleen…huh?? We zitten op een bank met zachte kussens!’
‘Had je dat dan nog niet gemerkt? Als die bank er niet was, met die zachte kussens, zouden we op dat rode tapijt vallen en dat is een stuk minder zacht. Trouwens is dat het enige waar jij aan denkt! Ik zou er eerder over nadenken hoe we hier wegkomen of waar we zijn??’ ratelt Sofie met een lichte irritatie in haar stem.
‘Ja, ja betwetertje.’
De kamer is erg leeg. Er is een bank, een tapijt, een soort bureau dat een balie moet voorstellen en er hingen schilderijen, heel veel schilderijen. Met dieren en planten er op. Hele bijzondere dieren en planten die Stan en Sofie nog nooit hebben gezien.
‘Wat een prachtige dieren. Ik wil ze hebben! Allemaal!’ fluistert Sofie. Maar voor de rest is er niet meer in de kamer. De kamer lijkt op een overhoorkamer in het politiebureau, alleen overhoorkamers horen wit te zijn en dit is het tegenovergestelde. De hele kamer is rood, bloedrood. Als je snel om je heen kijkt doet de rode gloed pijn aan je ogen.
Er zitten geen ramen in en dat maakt het er erg donker. Er is één deur. Die deur is van ijzer gemaakt en is heel dik.
‘Aha! Heer Swelpinder Knorsen verwacht jullie al! Laat me raden: jullie zijn Stan en Sofie?’ zegt een man die achter de balie opduikt. ‘Ik heb veel over jullie gehoord! Mijnheer vertelt alles tegen mij.’
‘ Wi wie bben jjij?,’ stottert Stan.
Integendeel tot Stan is Sofie veel brutaler en directer, buiten dat houdt ze erg van avontuur en spanning en is dus erg nieuwsgierig.
‘Hoe weet jij onze namen? Wat doen wij hier? En wie is heertje Swelpindie Knor of hoe ie dan moet heten?’ vraagt Sofie brutaal.
‘Zo zo, we hebben hier te maken met een pittige tante. Nog even geduld, hij komt er aan,’ antwoordt de man. Stan en Sofie horen voetstappen achter de deur vandaan komen. Heel langzaam gaat de deur open… De heer is klein en er valt een zwarte mantel over zijn gezicht. Hij heeft rode schoenen aan.. Die schoenen heeft Mau ook! Die broek komt Stan en Sofie ook bekend voor!
‘Mau!?!?!’ roepen Stan en Sofie in koor.
Er komt een zacht geluid uit degene die misschien Mau is. ‘Hoi.’
Stan en Sofie staan paf. Dat is Mau’s stem.
Briesend staat Sofie op: ‘Hoe durf je? Waar zijn we? Wat doen we hier en hoe ben ik hier gekomen??’
‘Ikkk k ik kan het uitleggen,’ zegt Mau twijfelend. Hij ziet er steeds banger uit en krimpt een beetje in elkaar.
‘Mijnheer kan ik nog iets voor u betekenen?’ vraagt de onbekende man.
‘Nee! Ga weg!’ Blijkbaar heeft Mau zijn vertrouwen weer teruggevonden en zoekt hij naar een manier om het uit te leggen.
‘Sofie ga zitten, dan leg ik het uit.’
Sofie gaat wantrouwig zitten en houdt haar mond.
‘Luister: ik en mijn vader fokken bijzondere dieren en planten zoals je wel op deze schilderijen kan zien. Dat doen we in de fabriek.’
Stan wil net vragen hoe het komt dat de fabriek altijd zo stinkt, maar Mau beantwoordt zijn vraag al: ‘Het stinkt er altijd zo door de poep van de dieren. Op dit moment zijn we bezig met dieren fokken die minder stinkende poep poepen en we zoeken de flurenderdie. Een vogel die net zo lang is als een volwassene en erg dun.’
‘O ja? En hoe kan het dat het leek alsof je op Sofie verliefd was? En waarom viel je dan uit die boomhut? En wie lag daar dan in? Of was dat allemaal fake??’ Stan verheft zijn stem steeds meer zodat het bijna lijkt alsof hij schreeuwt.
‘Ik was ook op Sofie verliefd, maar toen ging het gevoel over. Ik merkte dat jij nog steeds op mij was en daar probeerde ik gebruik van te maken maar zonder succes. En ik viel uit de boomhut omdat ik daar de flurenderdie zag. IN die slaapzak. Jullie mochten nooit die flurenderdie tegenkomen want dan zouden jullie het fokprogramma verpesten of Sofie zou hem mee naar huis nemen! Dus ik moest een list bedenken en toen bedacht ik dat als ik zou vallen alle aandacht op mij gericht was, dus dat deed ik en het werkte.’
‘Maar waarom willen jullie die vogel persé hebben en waarom fokken jullie zoveel dieren en planten?’ vraagt Sofie argwanend.
‘Waarvoor denk je? Domme trut! Voor het geld natuurlijk! Mijn vader is ernstig ziek en de operatie en het medicijn kosten duizenden euro’s. We verkopen de dieren en planten en mijn vader is weer beter. Als ik die furenderdie vind dan wordt alles weer goed! Maar jullie weten te veel jullie hebben alles verpest! En nu, haha nu!!’ lacht Mau.
Er gaat een luik uit het plafond open en er komen dieren en planten uit.
Vleesetende planten en bloeddorstige dieren vol haat in hun ogen. Ze storten op Stan en Sofie af. En Mau verdwijnt achter die ijzeren deur…
|
Verhaal 2 Hoofdstuk 4
|
Verhaal 2 - Hoofdstuk 5 - Bijzonder
Geschreven door Lutein
|
Klik hier voor leesschema
|
Verhaal 2 Hoofdstuk 6
|
|
|
