| |
Verhalen spinnen lezen
Hieronder zie je het leesschema van Verhalen Spinnen. Elk blokje staat voor een hoofdstuk van een verhaal. Als je op een blokje klikt, verschijnt onder het leesschema dat hoofdstuk. Als een blokje nog grijs is, moet dat hoofdstuk nog geschreven worden. Om één verhaal te lezen, volg je de pijlen en de kleuren in het leesschema. Elk verhaal krijgt zijn eigen kleur. Je kunt het lezen of de video bekijken waarin de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen.
Onderin het leesschema zie je bij elk verhaal open staan. Als je hierop klikt, krijg je alle hoofdstukken van dat verhaal op een rijtje te zien in een pdf-bestand. Je kunt dan het hele verhaal achter elkaar lezen. In het gekleurde schema, bovenaan elk hoofdstuk, zie je welke lijn er wordt gevolgd. Je kunt het hele verhaal ook uitprinten.
Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.
|
|
|
| |
Verberg leesschema
Verhaal 5 - Hoofdstuk 6 - Schrijven
 Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers of de leerlingen hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.
Jeff was moedeloos op een rots gaan zitten. Zijn vrienden, de andere Jeff en Sarion waren voorbij gelopen zonder ook maar iets van zijn aanwezigheid op te merken.
Het was vast een fata morgana geweest.
Ze waren de rotsen op geklommen op zoek naar de holen van die mythologische mollen.
Ja hoor, dacht Jeff boos. Dit leek zo onderhand wel een sience fiction verhaal. Er was al een toverslang en een andere Jeff. En nu ook mythologische mollen. Hoe bedenk je zoiets?
Jeff stond op. Dit was onzin. Als hij ooit weer thuis wilde komen, moest hij zelf maar het einde aan dit verhaal schrijven. Hij kon op het moment toch niks anders.Bergman had vaak tegen hem gezegd: 'Jij bent de schrijver van je eigen leven.' Meestal kwam hij met deze levenspreuk nadat Jeff weer eens de klas was uitgestuurd en stellig beweerde dat hij niets gedaan had.
Jeff keek naar zijn spullen die hij op een hoopje in het zand had gegooid. Hier moest hij het mee doen. Zijn knuffel, zakmes, vulpen en mobiel.
Die laatste had allang geen batterijen meer, dus daar had hij niets meer aan.
Zijn vulpen kon niets zonder papier en die knuffel was ook niks.
Hij pakte zijn zakmes en maakte hem open. Dan maar het verhaal vereeuwigen in de heilige rotsen. Misschien haalde dat nog wat uit.
Het moest een verhaal met een heldhaftig eind worden. Waarin hij natuurlijk de held was.
Zijn vrienden waren daar op zoek gegaan naar de molsholen, op aanraden van de slang.
Maar stel dat die slang eigenlijk de slechterik was?
Wanambi had Jeff hier immers ook opgesloten. En in de Bijbel was de slang ook slecht. Wanambi had zijn vrienden misschien wel op het verkeerde been gezet. Misschien waren die mollen levensgevaarlijke monsters…
In zijn verhaal klom hij de rotsen op, zijn vrienden achterna. Hij zag de andere Jeff die ze aanmoedigde in de holen te springen. Hij zag Sarion verlekkerd kijken.
Die zat dus ook in het complot. Wanambi had ook hem ingezet om kinderen te voeren aan die blinde monsters.
Dat was het: zijn vrienden werden geofferd! Aan de mollengoden…
Jeff ging helemaal op in het verhaal. Als held was hij in de gaten gesprongen, vocht met de mollen, doodde Sarion en de andere Jeff en bevrijdde zijn vrienden.
Toen hij zijn laatste zin had afgeschreven keek hij om zich heen.
Hij stond met zijn vrienden en alle mensen uit zijn klas op het schoolplein. De vakantie was voorbij en de school was weer begonnen.
Hij had net het hele verhaal verteld en iedereen om hem heen stond met grote ogen naar hem te kijken.
Zijn vrienden joelden om hem heen.
‘Man, je was G e w e l d i g! Hoe jij inhakte op die woeste mollen.’
‘Ja, en hoe jij Sarion in die spleet duwde.’
‘En dat laatste gevecht met je zelf! Jij bent de aller dapperste dute, die ik ken!’
Toen ze de school binnengingen kwam meneer Bergman net uit zijn kamer en wenkte Jeff.
‘Welkom terug, jongen.’ Hij klopte Jeff op de schouder. ‘En je verhaal is steengoed. Misschien moet je daar maar een boek over schrijven.’
|
Verhaal 5 Hoofdstuk 5
|
Klik hier voor leesschema
|
|
|
|
