Op dat moment schrok Saaf wakker, hij realiseerde zich dat het ALLEMAAL een droom was. Saaf keek op zijn wekker en zag dat het al 8 uur was, hij had zich verslapen! Snel schoot hij in zijn kleren, rende naar beneden, pakte de boterham die zijn moeder voor hem klaar had gemaakt en sprong op zijn fiets.
Toen hij op het schoolplein aankwam zag hij Nora, Nidal, Jessica en Simon al staan. Saaf sprong van zijn fiets af, gooide hem in het fietsenhok en rende op het groepje af. Saaf vertelde zijn hele droom. Na een tijdje merkte hij pas op dat Simon erbij was en hij zei:
‘Huh waar was jij de hele tijd?’
Simon zei: ‘Ik had tot laat een gesprek met mijn mentor over dyslexie.’
‘Maar waarom zei je dat dan niet?’ Vroeg Nora.
‘Ja,’ zeiden Nidal Jessica en Saaf in koor.
‘We waren hartstikke ongerust om je,’ zei Jessica.
Simon zei: ‘Sorry, ik had het te druk om het jullie te vertellen en ik dacht dat jullie het wel wisten.’
Op dat moment ging de schoolbel, ze hadden het eerste uur wiskunde, Saaf was echt super blij om de wiskunde leraar weer te zien.
Na een paar uur hadden ze pauze. Saaf riep Nidal bij zich en vertelde dat hij van plan was om Jessica verkering te vragen. Ondertussen liepen Nora en Jessica al naar de kantine. Toen kwamen ze Nidal en Saaf tegen. Nidal zei tegen Nora:
‘Kom, wij gaan wel even wat te drinken halen zodat zij even met z’n tweeën kunnen zijn.’
‘Ja, is goed!’ zei Nora.
Toen Nora en Nidal weg waren zei Saaf tegen Jessica:
‘Ik moet je wat vertellen, sinds de basisschool zijn we hele goede vrienden, maar nu wil ik meer dan alleen vrienden zijn!’
Jessica werd verlegen en begon te blozen. Toen pakte Jessica Saaf’s hand, en gaf hem een kusje op z’n wang.
Toen zei Jessica:
‘Ik heb dat precies hetzelfde, dus wil je mijn vriendje zijn?’
‘Ja, maar natuurlijk wil ik dat!’ zei Saaf.
Dan gaat de bel. Ze lopen langs de kelderdeur, toen hoorde ze opeens geschreeuw………
Had hij dan toch niet alles gedroomd….?