In de kast waar Saaf zich verstopte vond hij een zaklamp. Hij hoorde nog steeds voetstappen. Saaf raapte al zijn moed bij elkaar en sprong uit de kast hij zag twee schimmen, niet wetend dat het Nora en Nidal waren. Hij deed zijn zaklamp aan. Tot zijn verbazing zag hij Nora en Nidal.
‘Wat doen jullie hier?!’ vroeg Saaf bijna niet gelovend dat zij het echt waren.
‘We hadden toch spijt dat we niet mee zijn gegaan,’ zei Nidal.
Op dat moment hoorden ze stemmen steeds harder worden.
Saaf fluisterde: ‘Kom snel in de kast.’
Ze deden de deur van de kast op een kiertje en zagen twee mannen die er uit zagen als ouderwetse detectives uit een ouderwetse film. Saaf stootte zich tegen iets aan en dacht: ‘SHIT, straks komen ze ons halen.’
Gelukkig haastten de mannen zich geschrokken weg. Snel besloten de kinderen om hen te achtervolgen.
Ze kwamen terecht in de kelder van het Maascollege. Ze zagen de mannen niet meer, alleen maar gestolen spullen en een lange griezelige donkere tunnel. Saaf en Nora keken in de tunnel.
‘Er is licht aan het einde, kom Nidal we gaan,’ riepen Nora en Saaf opgewonden.
‘Nou, ik weet het niet hoor, ik ben een beetje bang,’ mompelde Nidal.
Nidal besloot toch om mee te gaan. Toen ze dichter bij het einde kwamen, zagen ze iemand vastgebonden aan een boom.
‘Z..z.zien j..j.jullie dat ook?’ zei Nidal stotterend en bang.
‘Ja, weten jullie wie dat is?’ zei Nora.
‘Ja dat is Jessica!!!!’ riep Saaf.
Ze raasden als gekken naar haar toe om haar te helpen. Ze lag bewusteloos op de grond. Naast haar lag een mes daarmee maakten ze haar los. Nora keek om haar heen en zag Simon.
‘Simon!!!’ riep ze.
Simon rende weg. Er viel zonder dat Simon het merkte een camera uit zijn jaszak snel pakte Nora die op. Simon was al weg.
‘Waarom rende Simon weg?’ vroeg Nora aan Saaf.
‘Geen idee,’ antwoordde Saaf.
‘Hij heeft iets te verbergen denk ik?’
Nidal keek achterom naar de tunnel.
‘De tunnel is verdwenen!!!’ riep Nidal in paniek.
Wat moesten ze doen, ze zaten gevangen in een onbekende wereld...