Ze bleven stokstijf staan. De schim begon langzaam met een zware stem te praten. De stem leek heel bekend voor Saaf. Hij ging na in zijn hoofd welke stemmen hij de laatste tijd allemaal had gehoord. Hij schrok toen de stem zei:
‘Volg me.’
Ze volgden hem totdat Nora op zijn lange donkere jas stapte. Saaf schrok heel erg toen hij zag wie het was.
‘Bben jjij ddat echt?’ zei Saaf stotterend.
Saaf wilde wegrennen, maar het leek alsof zijn voeten vastgenageld aan de grond stonden. De stem begon weer te praten alleen nu anders, alsof hij een dwarsfluit had ingeslikt. Hij zei:
‘Ja, ik ben het, had je niet gedacht, hè?’
Ze staarden voor zich uit, alsof ze een nieuwe wereld ontdekt hadden. Nidal fluisterde:
‘Is dat de lange jongen waar over je vertelde?’
Saaf gaf geen antwoord. Hoe kon hij zo stom zijn! natuurlijk was hij daarom afgelopen avond op de wc!  Het enige wat Saaf zei was:
‘Wat heb je met Simon en Jessica gedaan?’
De lange jongen antwoordde streng:
‘Waarom bemoei jij je ermee, en waarom zou ik het zeggen? Je krijgt me toch niet te pakken.’
Nora en Nidal sprongen op hem af, maar de lange jongen verdween als lucht in hun armen.  Hij zei:
‘Ik zei het toch, je krijgt me niet te pakken.’
Saaf raakte in verwarring en zei:
‘Waarom wil je ons eerst helpen en daarna ontvoer je Jessica en Simon?’
‘Heb je het dan niet door?’ zei de lange jongen. ‘Ik heb tegen iedereen gezegd wat ik ook tegen jou heb gezegd, nu gelooft niemand dat ik de ontvoerder ben.’
Na die woorden verdween hij. Waar zouden Jessica en Simon zijn en was de lange jongen een geest?