Saaf hoorde voetstappen dichterbij komen. Hij hoorde geroesemoes. Saaf dacht: ‘Oh nee,ik ben er geweest!’
Nidal en Nora waren Saaf aan het zoeken. Nidal zei tegen Nora:
‘De verstopplek was volgens mij de kast.’
‘Dat is waar,’ zei Nora.
Saaf was aan het bibberen van angst. De deur van de conciërgekamer deden ze langzaam open. Nora en Nidal keken angstig de kamer in het rond. Ze zagen de grote kast staan. Nora vroeg:
‘Durf jij die kast open te maken?’
‘We zijn hier om Saaf en Jessica te halen, dus ik doe het,’ antwoordde Nidal.
Hij deed de kast open en zag Saaf. Nidal en Nora schreeuwden:
‘Saaf !! Maar waar is Jessica?’
‘Ik weet het niet,’ antwoordde Saaf.
‘Ik was bij de wc`s, want ik moest plassen en Jessica bleef in de gang staan. Toen was ze ineens verdwenen.’
‘Wat nu?’ vroeg Nora.
‘We moeten haar gaan zoeken,’ antwoordde Nidal.
‘Stil, ik hoor wat…,’ zei Saaf.
Het waren voetstappen. Nu hoorden ze de voetstappen rennen.
‘We moeten er achteraan, kom op, snel!’ riep Nora.
Ze renden een paar gangen door van de school.
‘Shit! We zijn hem of haar kwijt,’ riep Nidal.
Toen ze de kamerdeur van de directeur open zagen staan, liepen ze naar binnen. Ze waren erg nieuwsgierig. Nidal struikelde over een kleed. Het kleed lag dubbelgevouwen op de grond. Nidal vroeg verbaasd:
‘Tjonge jonge, waar struikelde ik nou over?’
‘Kijk, een luik,’ zei Saaf. ‘Wie houdt hier nou een luik verstopt? Wat mysterieus. Kom, we maken het open.’
Toen ze hem openden, zagen ze dat er een beetje licht was onder de grond en dat er een soort gang was.
‘Zullen we er in gaan? Alleen ga ik niet als eerste,’ zei Nora.
‘Dat doe ik wel,’ zei Saaf.
Ze gingen via een trap naar beneden.
‘Wat nu,’ vroeg Saaf.
‘Er zijn wel veel doorgangen. Welke zullen we nemen?’
‘Ik weet het niet,’ antwoordde Nora.
Opeens hoorden ze gekrijs in de verte.
‘Dat is Jessica,’ riep Nidal. ‘Snel er naar toe!’
Verderop zagen ze schaduwen in een gang en hoorden ze voetstappen. Toen ging het licht uit. Ze zagen bijna niets meer.
‘Jessica, ben jij dat?’ vroeg Saaf angstig.
Maar er kwam geen antwoord. De voetstappen hoorden ze ook niet meer. Ze merkten wel dat er een rat langs ze rende. Ook konden ze nog net een gescheurd briefje op de grond zien liggen. Er was nog te lezen:
SI en JES.
‘Ik denk dat dat Simon en Jessica betekent,’ zei Saaf. ‘Maar waarom dan die namen per se?’
Nora zei: ‘Schiet op, we moeten verder zoeken.’
Ze liepen door de gang, kwamen bij een andere gang. Na een tijdje zei Nidal angstig:
‘Ik denk dat we zijn verdwaald.’
Je hoorde van het plafond druppels vallen en ratten knagen.
‘Ik ben bang,’ zei Nora.
Plotseling zei Saaf: ‘Kijk, daar is volgens mij een deur.’
Die deur ging heel langzeem open. Ze werden nu nog banger. Ze gingen dicht tegen de deur staan. De deur ging steeds verder open. Er kwam licht naar buiten. Toen het helemaal open was, konden ze niets meer zien door het felle licht. Alleen de schim in de deuropening...