Precies toen Nora dat vroeg, kwam de clown binnen.
‘Ha ha ha, noe hieb iek jullie iendeliek!’
‘Waarom doe je dit?’ schreeuwde en huilde Saaf.
‘Om iets te bewiezen Safouan om iets te bewiezen…’
Toen liep hij de kamer uit, zo snel dat de kinderen hem niet konden volgen en deed hij de deur op slot. Snel rende iedereen naar Simon.
‘Gaat het?’ vroeg Nora.
‘Nee, het was een hel,’ kreunde Simon. ‘En die bedden die zijn van steen en er liggen spijkers op.’
‘Au,’ zei Nidal. ‘Maar hoe heeft hij meneer Kutél of de clown jou ontvoerd?’
‘Ik zat stiekem te eten in de aula, toen kwam hij en zei:
‘Siemon, kom mee’.
Ik wist nog niks van dit alles en verstopte snel mijn eten en ging mee. Ik volgde hem naar de mediatheek, waar opeens een gat zat, zo werd ik meegenomen via dat rotkarretje. Ik had de schrik van mijn leven. En nu zit ik al twee weken hier.’
‘Maar wij zagen een spook, weet je nog?’
‘Spiecieale iefiects,’ galmde het door de zaal.
‘Die hork luistert ons af!’ zei Simon.
‘Hoe?’ schreeuwde Jessica.
‘Via de bed… oeps te viel geziecht,’ klonk het weer.
‘Er zitten mini afluisterapparaten in de bedden! ‘
‘Ach ja, hij mag horen wat hij wil.’
Simon vroeg aan Nidal of er eerst ook andere kinderen waren.
‘Oh ja, drie kinderen, maar die zijn meegenomen naar zijn ‘lieberietorieuum’ zoals hij dat noemt. Ze kwamen nooit terug en ze zaten daar al weken.’
Toen ging de deur op een kiertje en de clown zei:
‘Jullie moetien ook ieten en drienken, maar iek gief niet viel.’
Snel legde hij water en brood neer. Toen hij de deur dicht wilde doen, hield Simon met zijn blote voet de deur open. Snel vloerde Saaf hem. De clown stond weer op en trok een pistool. Hij wilde op Simon schieten maar die maakte een sliding onder Kutels benen door en sloeg hem in zijn kruis. Saaf twijfelde geen seconde en ging op hem zitten. Jesicca pakte zijn sleutels, deed de deur op slot en met zijn vieren renden ze weg. Maar de clown was sterker dan ze dachten en hij brak de deur open. Ze kwamen uiteindelijk bij de afgrond waar ze in het tweede karretje waren gekomen en daar stonden allemaal pilaren. Ze splitsten zich op en verstopten zich achter de pilaren. Toen de clown bij de afgrond stond, stormden ze met zijn vieren op hem af en duwden hem in het ravijn.
‘Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa,’ dat waren zijn laatste woorden, oftewel kreet. Ze dwaalden nog een tijdje rond en vonden een trap die naar een luik leidde. Ze maakten het luik open met de sleutels van de clown en kwamen terecht op de speelplaats van de school.
Ze belden de politie; eind goed, al goed.