Het was donker. Tastend in het duister probeerde Saaf en Jessica elkaar te vinden.
‘Saaf….’, snikte Jessica. ‘Saaf, waar ben je? Ik ben bang, Saaf.’
Saaf voelde de warme aanraking van Jessica`s hand. Ze omhelsde elkaar. Jessica barstte in tranen uit.
‘Wacht, ik heb een idee.’
Hij holde de mediatheek in.
‘Door jouw stomme ideeën zitten we hier vast!’ riep Jessica boos.
Maar, terwijl hij Jessica negeerde, ging Saaf door met zoeken.
’Ja, hebbes!’ riep Saaf blij.
Opeens was de kamer gevuld met fel, wit licht dat afkomstig was uit een van de computers.
‘Geniaal!’ riep Jessica.
‘Ja, echt een van mijn stomme ideeën,’ zei Saaf een beetje boos.
‘Sorry,’ mompelde Jessica onschuldig.
Eindelijk was de computer klaar. Snel drukte Saaf op het envelopje. Een duister gezicht kwam tevoorschijn. Nou, zijn gezicht kon je niet zien door een grote kap die over zijn hoofd was geslagen.
‘Ha, ha, ha…,’ lachte de stem. ‘Jullie denken dat jullie slim zijn, hč. Dat jullie kunnen ontsnappen, hč. Ik zie jullie wel!’ voegde de stem er opdringend en spottend tegelijk aan toe. Snikkend ging Jessica in een hoekje zitten, met haar hoofd in haar knieën. Troostend ging Saaf naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen.
‘Ai, iek kan niet tekén diet soort dramatiesee momenten,’ bliepte het scherm opeens. Meneer Keutél!
‘Jij!’ zei Saaf woedend, zijn vuisten gebald.
Boos stond hij op en liep naar het scherm.
‘Het is allemaal jouw schuld!’ riep hij kwaad.
Het volgende moment vloog Saaf’s vuist door de lucht. Geluid van rinkelend glas vulde de kamer. Even was het donker, maar dat duurde niet lang. Het was weer licht door licht dat uit de school kwam.
‘Saaf, Jessica!,’ klonk uit het halletje.
Nora en Nidal kwamen de kamer in. Met zijn vieren renden ze de trap weer op.
‘Wat doen jullie nou hier!’ vroeg Jessica.
‘Nou,’ begon Nora maar verder kwam ze niet.
Een spookachtige gedaante kwam op hen af. Snel doken ze onder een tafel. Maar onder de tafel was geen grond, alleen maar een afgrond! Ze vielen. Saaf kon de tafel nog net pakken.
‘Neeeee!!!!!’ wilde Saaf roepen, maar de spookachtige gedaante was al bij hem.
Met een schrik zag Saaf dat de voeten van deze boven de grond zweefden! Een wittig schijnsel scheen van de jurk van…. Van het spook! Geen tijd om te piekeren, Saaf begon ook te vallen!
Met een plof kwam hij neer.
‘Au!’ zei een stem.
‘Nora, Nidal, Jessica, z-zijn jullie d-d-dat?’ vroeg Saaf met een bibberstem.
‘Tuurlijk, gek!’ zei Nora kribbig.
‘Kijk eens!’ riep Nidal.
Het volgende moment schoten ze weg. Ze zaten in een soort van mijnkarretje. Opeens kwam deze tot stilstand.
‘Welkóme, kiendeeren,’ zei een stem, en de man met de kap kwam tevoorschijn.