‘H-h-hoorde jij dat ook?’ vroeg Saaf met trillende stem. ‘V-v-voetstappen?’
Jessica knikte. Haar ogen waren groot van angst. Plotseling pakte ze Saafs hand.
Saaf voelde zijn hart een slag overslaan. Stoer zijn! dacht hij. Gewoon stoer zijn. Hij haalde een paar keer diep adem en zei toen met zijn zwaarste stem:
‘We moeten die voetstappen volgen.’
Hij kneep zachtjes in Jessica’s hand en trok haar de kamer van de conciërge uit.
Zwijgend liepen ze naast elkaar door het verlaten schoolgebouw. Het voelde vreemd, vond Saaf. Heel vreemd. Alsof je opeens in een hele andere wereld terecht was gekomen. Een schaduwwereld. De volle maan wierp griezelige schaduwen op de muren. De school, waar een paar uur geleden nog honderden leerlingen liepen, was nu stil. Doodstil.
‘Hoor jij de voetstappen nog?’ vroeg Jessica zacht.
Saaf stond even stil en luisterde met ingehouden adem.
Ja daar! Het geluid van de voetstappen. Het leek wel of de stappen sneller werden.
‘Vlug!’ fluisterde Saaf. 
Zo vlug en toch zo voorzichtig mogelijk liepen ze richting het geluid. Door de ontvangsthal, langs de kluisjes. Na een paar minuten lopen bereikten ze de schoolkantine.
‘Lekker rustig,’ zei Saaf. ‘Normaal…’
‘Ssst!’ siste Jessica.
Ze trok Saaf achter een brede pilaar en wees.
Saaf kneep zijn ogen tot spleetjes en tuurde door de schemering. Nu zag hij het ook. Achter in de kantine liep een schim!
Gedekt door de pilaren slopen ze achter het silhouet aan.
‘Hij gaat naar de mediatheek,’ fluisterde Jessica.
Nogal logisch, dacht Saaf. In de mediatheek stonden wel twintig computers. Als die schim iets wilde stelen dan moest hij daar zijn. Maar wat had die schim dan met de verdwijning van Simon te maken?
Ze verlieten de kantine en liepen door de gang naar de mediatheek. De deur stond op een kier.
Saaf en Jessica stopten even en keken elkaar aan. Wat moesten ze doen? Naar binnen gaan?
Saaf voelde Jessica’s vingers in zijn hand verslappen. Actie! dacht hij. Zonder nog een moment te twijfelen duwde hij de deur van de mediatheek open. Leeg?!
Saaf trok Jessica verder naar binnen.
Bang! Met een doffe dreun werd de deur achter hen dichtgesmeten. Jessica kneep Saafs vingers haast tot moes. Een fel licht van een zaklamp scheen in hun gezicht.
‘Wat moet dat ier?!’
Saaf knipperde met zijn ogen. Hij kon niet zien wie de zaklamp vasthield.
‘Wat moet dat ier?’
Opeens herkende Saaf de stem. Dat accent … dat was van hun leraar Frans!
‘Meneer Keutel?’
‘Keutèl!’ verbeterde de man. ‘Et is Keutèl.’
Hij liet de zaklamp zakken. Zijn kale hoofd glom in het maanlicht. De ogen achter het enge brilletje keken Saaf en Jessica doordringend aan.
‘Wat … wat heeft u met Simon gedaan?’ stamelde Saaf.
Meneer Keutèl schudde zijn hoofd.
‘Imbeciel!’ riep hij.
Toen draaide hij zich om en holde naar buiten. De deur van de mediatheek werd met een klap dichtgesmeten.
Saaf hoorde hoe het slot werd dichtgedraaid.
Hij rende naar de deur en duwde. Zinloos.
Ze zaten gevangen!