Saaf wist niet wat hij moest doen. Simon is nog steeds niet terug. De bel ging, eindelijk. De les was voorbij. Hij ging naar de de wc waar hij op de kijkdag ook was geweest. Misschien was de lange jongen er ook weer en kon hij Saaf helpen. Hij had geluk: de jongen was er. Saaf had een brok in zijn keel. Wat als Simon nooit meer terug zou komen?
Saaf vertelde aan de lange jongen wat er met Simon was gebeurd.
‘Ik had je toch gewaarschuwd,’ zei de lange jongen.
Daar had Saaf niks aan. De lange jongen liep weg. Saaf besloot zijn vrienden in te schakelen. Hij slenterde naar ze toe.
‘Ik weet misschien wat over Simon,’ zei hij.
‘Weet je waar hij is?’ vroeg Nora.
‘Nee,’ zei Saaf. ‘Maar ik weet iets over verdwijningen van voorwerpen en zelfs kinderen. Simon is waarschijnlijk verdwenen. Op de kijkdag kwam ik en lange jongen tegen bij de wc. Hij vertelde iets over verdwijningen. Ik had me er niks van aangetrokken. Tot vandaag.’
‘Ja ja,’ zeiden zijn vrienden.
Ze dachten dat het een grapje was, maar toen ze Saaf`s gezicht zagen, geloofden ze hem. Ze moesten naar de wiskundeles.
Tijdens wiskunde gooide Saaf propjes naar de lerares.
‘Eruit!’ riep de mevrouw boos.‘Nu!’
Saaf pakte zijn spullen.
‘Yes gelukt.’
Hij ging naar de wc. De lange jongen was er weer.
‘Wat doe jij toch altijd op de wc?’ vroeg Saaf.
De jongen antwoordde niet.
Op weg naar de conciërge voelde hij een hand op zijn rug. Het leek wel of hij werd meegenomen. Maar door wie?
‘Wat doe jij hier?’ vroeg een stem.
Het was de conciërge zelf.
‘Ik ben er uit gestuurd,’ antwoordde Saaf bibberig.
‘Hier heb je een briefje,’ zei de man.
Saaf slenterde naar de klas toe. De les was heel saai. Saaf kreeg stiekem een briefje van Nora. Er stond op:
Weet jij wat we moeten doen? 
Hij schreef terug:
Ja, ik heb een plannetje bedacht. Vertel het na de les wel.
Na een tijdje ging de bel. Saaf was heel zenuwachtig om het te vertellen. Ze slopen naar het schoolplein, maar eigenlijk zou de les zo beginnen. Saaf fluisterde wat het plan was.
‘Goed idee,’ zei Jessica.
‘Ik durf eigenlijk niet,’ zei Nora verlegen.
‘Dan ga ik ook niet,’ zei Nidal.
‘Wat een slappelingen zijn jullie,’ zei Jessica.
‘Maar nu snel terug naar binnen,’ zei Saaf. 
Toen de  lessen waren afgelopen, kwamen ze bij elkaar.
‘Weten jullie het zeker?’ vroeg Saaf met een smekende stem.
‘Ja, we weten het zeker: we gaan niet mee.’
Jessica en Saaf gingen in de kast van de conciërge, terwijl Nidal en Nora naar huis gingen. Ze bleven daar tot de hele school leeg was. Ze kropen later de kast uit.
‘Ik vind het eigenlijk heel eng Saaf,’ zei Jessica.
‘Dat snap ik. Ik ook. Maar laten we toch maar op onderzoek gaan.’
Hoorden ze daar voetstappen? Wie kan dat zijn, zo laat?