De deur van de kelder ging open en Saaf werd ruw naar beneden geduwd. Hij stond in een bedompt kamertje waar het stonk naar wiet.
‘Doorlopen,’ commandeerde de lange jongen.
‘W…wa…waar naar toe,’ stotterde Saaf.
De jongen leidde Saaf naar een grotere kamer, er was geen lamp, maar Saaf kon wel een beetje zien.
Hé, daar waren Simon, Nora, Jessica en Nidal en nog een heleboel andere mensen, maar waren dat wel mensen? Ja, maar er was iets anders aan hen. Met een schok zag Saaf het, sommige misten oren of ogen, voeten, handen, armen, benen. Gelukkig waren Simon, Nora, Jessica en Nidal gespaard gebleven.
Saaf werd naar een hoekje gebracht waar hij werd vastgemaakt met touw.
‘W…wa…wat gaan jullie met ons doen,’ stotterde Saaf.
Als antwoord kreeg hij een klap in zijn gezicht. Plotseling zag Saaf een man binnen komen. Hij kende het gezicht, hij was laatst op het nieuws, het was Jonuski Barbatov, de meest gezochte persoon op de wereld.
‘Zijn dit de nieuwe?’ zei hij met een zwaar Russisch accent.
‘Ja,’ zei de bewaker, en hij liep naar een hoekje waar een grote, vage gestalte zat, die Saaf nog niet eerder had opgemerkt, maar dat was de dikke gorilla kok die ze in de aula hadden gezien.
‘Sta op,’ zei de bewaker.
De kok leek te aarzelen maar ging toch staan, wat overigens niet makkelijk werd gemaakt door zijn flinke postuur.
‘Kom,’ zei de bewaker en hij leidde de man naar het midden van de kamer.
Jonuski maakte een handgebaar naar de lange jongen, hij liep naar het andere kamertje en kwam terug met een koffer. De Rus maakte de koffer open maar Saaf kon niet zien wat de inhoud ervan was. Hij merkte wel dat de mensen naast hem in elkaar krompen en hun blik afwenden. Saaf voelde angst, van de mensen om hem heen en van zichzelf.
Saaf keek weer naar de man, nu had hij een stok met ijzeren punten en een mes vast. Jonuski liep een paar keer om de kok heen en haalde onverwachts naar hem uit. De arme man probeerde zich te verdedigen maar hij werd gehinderd doordat zijn handen geboeid waren. Hij schreeuwde het uit van de pijn en toen werd het stil.
De man liep naar Saaf toe, het enige wat hij nog zag was een stok die op zijn gezicht af kwam. De volgende ochtend werd Saaf met pijn in zijn hoofd wakker door luid gestamp. Hij zag dat de twee mannen tassen aan het inpakken waren.
Jonuski haalde een pakketje uit een plastic zak en zette het in het midden van de kamer. Het leek op een radio maar dan met allemaal draden erop en met een teller. Die teller gaf aan 60 seconden.
De lange slungel drukte op een knopje en de teller begon te lopen, 60, 59, 58 ……… de twee mannen sprintten weg en deden de deur op slot.