Wanhopig keek Saaf om zich heen. Het spoor hield hier op, voor deze deur. Het bloedspoor  had hem door de hele school geleid. De deur zag er stoffig en oud uit. Hij probeerde hem open te krijgen, maar het lukte niet. Hij hoorde voetstappen zijn kant op komen, ze klonken gehaast. Ze kwamen steeds dichterbij, er schoten kriebels door zijn maag. Wie zou het zijn, vroeg hij zich af. Opeens voelde Saaf een hand op zijn schouder.
‘Saaf, help me!’
Hij keek om en zag Jessica, ze zag er wanhopig uit.
‘Jemig, wat is er met jou gebeurd?’ vroeg Saaf.
‘Ze.. ze... ze...’ Jessica kwam moeilijk uit haar woorden.
‘Wat?’ vroeg hij.
‘Ze houden alle mensen gevangen die verdwenen zijn,’ zei Jessica uiteindelijk.
‘Waar dan?’ vroeg Saaf wanhopig.
‘In de kelder, het is daar ijskoud!’
‘WAT!?’ schreeuwde Saaf uit.
‘Sst straks horen ze je,’ fluisterde Jessica.
‘Wie?’ fluisterde Saaf terug.
‘De martelaars,’ antwoordde Jessica.
‘Worden jullie gemarteld!?’
Saaf keek met een verbaasd maar tegelijkertijd boos gezicht voor zich uit. Bonk… bonk…bonk, klonk er van uit de gang.
‘Er komt iemand aan!’ siste Jessica naar Saaf.
Haar blauwe ogen keken hem bang aan.
‘Kom, we moeten hier naar binnen!’
Saaf trok de bijna huilende Jessica mee naar de deur. Samen begonnen ze aan de deur te rukken. Achter in de gang hoorden ze geschreeuw.
‘Simon!’ siste Saaf.
Nog harder trokken ze aan de deur. En...Ja! De deur ging langzaam open met veel gekraak. Achter in de gang hoorden ze gekletter, er viel iets van metaal op de grond. Saaf keek nog snel even om. Hij kon zijn ogen niet geloven, er lag een mes! Maar veel tijd om te kijken had hij niet, want hij werd al meegetrokken door Jessica. Ze trokken de deur achter zich dicht, dat was net op tijd! Ze konden niks meer zien, het was pikkedonker. Saaf voelde een koude hand op zijn schouder. Was dat de hand van Jessica? Of…. klik,  een zaklamp ging aan. Fel licht scheen in z’n gezicht.
‘Ha ha ha, weet je wie ik ben?’ zei degene met de zaklamp, het klonk kwaadaardig en Saaf rilde.
‘Euh nee.’
Of ja hij herkende die stem maar wie was dat ook al weer? Saaf speurde zijn geheugen af, oh ja het was die lange slungel van de W.C.
‘Ja, jij bent die jongen van de W.C.’
‘Precies, dat had je niet verwacht hè?’ zei de jongen.
‘N…ne…nee,’ stotterde Saaf terug.
Hoe kon dit nou?! Die jongen die hem had gewaarschuwd! En waar was Jessica? Deze gedachten spookte door z’n hoofd terwijl hij meegetrokken werd, de kamer uit. De hand van de jongen kneep hard in zijn schouder. Het felle licht van de gang scheen in zijn ogen. Helemaal in de war werd Saaf meegesleurd naar de kelder. Hij trok het niet meer, hoe kon dit nou gebeuren?