Later, als Jim thuis is, vertelt hij aan zijn ouders wat hij heeft gezien. De ouders van Jim geloofden het verhaal niet. Jim zei nog dat hij echt een klem had ontdekt in de duinen, maar zijn ouders stuurden hem naar zijn kamer. Jim smeet keihard de deur dicht en ging op zijn bed liggen. Na een poosje viel hij in slaap en kreeg een rare droom. Hij droomde en zag ineens een jong hertje dat vast zat in de klem. Het arme beestje kon met geen mogelijkheid meer wegkomen. Plotseling stond er een grote, donkere schim bij het hertje. Jim schrok met zweet op zijn voorhoofd wakker.
De volgende dag ging Jim al vroeg in de ochtend de duinen in. Hij kwam op de plaats waar hij de dag ervoor de klem had gevonden. Hij vond een arm, jong hertje in de klem. Het beestje zat vast met één pootje en leefde helaas niet meer. Jim probeerde het jonge diertje los te maken, maar op dat moment werd hij vastgegrepen door iemand. Het bleek de rentmeester te zijn.
Hij zei: ‘Wat doe jij en wat is er met dat hertje gebeurd, jongeman.’
‘Ik weet het niet, meneer,’ zei Jim. ‘Ik had vannacht een droom over een hertje dat vast kwam te zitten in een klem en daarom ben ik al vroeg hier gaan kijken.’ 
‘Het lijkt mij beter als je nu gauw naar huis gaat,’ zei de rentmeester. ‘Ik zal het hertje en de klem zo snel mogelijk hier weg halen.’
Jim ging snel richting zijn huis.
Terwijl hij langs het drijfzand liep, zag hij een soort spoor van voetstappen. Jim besloot het spoor te gaan volgen. Het pad liep langs het drijfzand de duinen in. Na een tijdje hield het spoor op. Jim bleef even stil staan en keek eens goed om zich heen. In een duin zag hij een heel groot hol, waar het dikste mens ter wereld nog door zou kunnen gaan. Jim liep naar de ingang van het hol. Het was een soort grote, donkere grot. Vlak voor de ingang gleed hij plotseling uit. Jim gleed het hol in. Hij schreeuwde om hulp, maar er was niemand die hem hoorde. Na enkele pogingen om uit het hol te klauteren, gaf Jim het op. Het lukte hem niet om  er zelf uit te klimmen.  Hij besloot toch verder te lopen. Het was aardedonker en het stonk gruwelijk in het hol. Het was een vreemde geur; een mengsel van rotte eieren en rottend vlees. De geur werd steeds sterker naarmate Jim verder liep. Hoe verder Jim het hol in liep, hoe ondraaglijker de stank begon te worden. Ineens struikelde Jim over iets heen. Jim voelde om zich heen waar hij overheen gestruikeld was. Hij hoorde een bekend gepiep. Het bleek Bobbie, de Jack Russel van de rentmeester te zijn! Hij was stiekem het hol ingeslopen en zat zielig in elkaar gekropen. Jim pakte Bobbie snel op de arm.