‘Vorig jaar zat ik ook in zo’n vliegtuig, net als jij nu. Meester Jos was toen mijn meester en ging toen ook mee,’ zei Nikki.
Jeff kon zijn oren niet geloven. Meester Jos was dit schooljaar gekomen en Jeff vond hem ‘een toffe gast’. Nikki vertelde verder.
‘Vlak voordat het vliegtuig neerstortte, zag ik dat Murdock aan de knoppen rommelde. Daarna begonnen de motoren te pruttelen en stortten we neer. Ik had meteen in de gaten dat er iets mis was en toen het vliegtuig aan de grond was, ben ik gevlucht. Na een aantal uren lopen, werd ik aangesproken door een man. Die man heeft mij geholpen van het eiland te vluchten, om hulp te halen. Zelf denk ik dat het die jongen is, die 30 jaar geleden hier verdwenen is. Hij vertelde dat er kinderen naar Uluru gebracht worden, om te worden verkocht aan rijke mensen. Onder de berg Uluru is een laboratorium, in een geheime grot. Daar worden de geheugens van de kinderen gewist, en vervolgens worden ze over de hele wereld vervoerd. We hebben niet veel tijd meer. We moeten snel naar de grot. Later vertel ik je wel de rest.’
Bij de grot aangekomen zien ze meester Jos, piloot Murdock en professor Sarion. Murdock en meester Jos waren dus helemáál niet dood en gewond. Samen stonden ze te overleggen; zenuwachtig en met veel gebaren. Even verderop zagen ze ook een groep van 15 kinderen. Druk bezig met het inpakken van spullen.
‘Wat zal er gaan gebeuren?’ vroeg Jeff zich af.
Plotseling werd hij op zijn schouder getikt. Jeff draaide zich om en zag een man met verwilderd haar en een flinke baard, gekleed in lompen. Nikki herkende hem meteen. Hij had haar vorig jaar geholpen te vluchten. De man vertelde dat er achter de berg Uluru nog een vliegtuig klaar stond, waar Murdock, meester Jos, professor Sarion en de 15 kinderen mee wilden vertrekken. Nikki, Jeff en de man besluiten hier wat aan te doen. Samen vertrekken ze naar het vliegtuig. Gelukkig was er geen bewaking. Met z’n drieën klommen ze het vliegtuig in en renden meteen naar de cock-pit. Jeff wist hoe hij een radio moest bedienen. In zijn vrije tijd had hij al vaker achter een radio gezeten om berichten te versturen. Na enkele pogingen wist hij contact te leggen met een marine-schip, in de buurt. De kapitein kende het verhaal van de verdwenen kinderen en hulp was er toen veel sneller dan verwacht.