Jeff en Nikki lezen rustig hun Donald Duckjes. Maar dan vallen Jeff ’s ogen langzaam dicht, alles wordt zwart… Dan ziet hij een paar vage beelden, hij ziet Nikki. Ze staat te wachten voor de Urulu. Hij ziet een zwarte gedaante. Hij probeert te praten, maar er komt alleen wat gemompel uit zijn mond.
‘Jeff, Jeff, we moeten het vliegtuig uit.’
Jeff schrikt wakker van het gepraat van Nikki. Ze stappen het vliegtuig uit. Het warme zomerbriesje waait door hun haren.
‘Waar is professor Sarion?’ denkt Jeff.
‘Dat weet ik ook niet,’ zegt Nikki.
‘Meester Jos, waar blijft professor Sarion?’ vraagt Jeff.
Meester Jos grinnikt flauw.
‘Wacht maar af, Jeff. Je zult het snel te weten komen,’ zegt meester Jos met een gemene glimlach.
Ineens ziet Jeff een felle lichtflits. Opeens staat professor Sarion voor zijn neus. Jeff denkt snel aan Nikki.
‘Nikki, Nikki,’ zegt hij.
‘Ja, Jeff,’ zegt Nikki. Maar Nikki’s stem is zacht en klinkt als gefluit van vogels in zijn oren.
‘Jeff vertel mij eens wat je weet over meester Jos en mij?’
Jeff wordt nu wel een beetje bang, maar zegt toch iets terug.
‘Jij bent Nikki niet!’
Opeens krijgt Jeff een helse pijn in zijn hoofd, het blijft even steken, maar dan gaat de pijn weer weg en de stem verdwijnt.
‘Kom, volgen jullie mij maar,’ zegt professor Sarion met een kille stem.’
Hij heeft een akelige glimlach op zijn gezicht.
‘Nikki, volgens mij klopt het hier niet helemaal. Ik had stemmen in mijn hoofd, maar dat was jij niet! Hoe kan dat?’ vraagt Jeff.
Nikki knikt, en zegt: ‘Jeff, ik ben niet de enige die in je hoofd met je kan praten. Professor Sarion heeft namelijk ook fluistertoon. Dat is een gave zodat je kan wat ik kan, communiceren, zonder te praten.
Professor Sarion draait zich om.
‘Hier moeten we de boot nemen.’
Professor Sarion knipt in zijn vingers, en zijn bij een haven met bootjes en kleine scheepjes. Ze zien een groot schip. Professor Sarion wijst naar de boot en zegt: ‘Dat is het schip dat we nemen.’
Ze stappen in de boot. Na een kwartier roept de kapitein: ‘Uitstappen! Welkom bij het eiland wakanoe. We wensen u een prettig verblijf.’
Er hangt een kille stilte in de lucht. Professor Sarion gaat verder en zegt: ‘Volg mij. We gaan nu naar een berg. We gaan de grot bezoeken. De grot heet: de Ninanakagrot. Maar eerst moeten jullie je spullen achterlaten op het kampverblijf.’
Dan volgt er een stilte.
‘Nou, jullie zijn wel erg stil. Volg mij. Raak niets aan, alles is vervloekt. Vraag me niets waarom.’
Even later, nadat ze hun spullen naar het kamp hebben gebracht, staan ze in de grot. Er hangt een bord boven de ingang: “De Ninanakagrot.” Meester Jos grinnikt en zegt dan: ‘Zo Jeff, we zijn bij de berg.’
Jeff kijkt naar de hoge berg.
‘Meester Sarion, is dit wel de berg Urulu?’ vraagt Jeff. ‘Zijn we wel bij de berg Urulu?’
‘Nee, we zijn bij de Ninanakagrot. Heb je dat niet gelezen?’ antwoordt Professor Sarion. Jeff kijkt omlaag.
‘Nee professor Sarion. Sorry.’
‘Het geeft niet,’ zegt professor Sarion. ‘Zoals ik al zei, niets maar dan ook niets aanraken,’ vervolgt hij zijn verhaal.
Ze gaan de grot binnen. Ze zien allemaal diamanten. Gele, groene, blauwe, rode, witte en zilveren.
‘Wow! Wat veel mooie diamanten!’ zegt Nikki met een glimlach op haar gezicht. Haar stem galmt door de grot.
‘Ja, maar nergens aankomen,’ zegt professor Sarion weer. Dan zien ze een gouden diamant. Meester Jos loopt er langzaam op af.
‘Nee!’ roept Nikki. ‘Niet doen!’
Maar het is al te laat. Meester Jos heeft de diamant aangeraakt. Langzaam verdwijnt die lieve meester Jos. Het enige wat overblijft, is een klein hoopje as. Nikki en Jeff beginnen te huilen, maar professor Sarion zegt:
‘Komt er van.’
Huilend lopen ze verder. Professor Sarion grijpt Jeff opeens in zijn kraag en zegt tegen Jeff: ‘Jeff, ik weet dat het moeilijk voor je is, maar je moet Nikki ook loslaten.’
‘Wat!? Dan moet ik het helemaal alleen doen!’ protesteert Jeff.
‘’ Dat is de bedoeling. Deze test moet je helemaal alleen doen.
‘Test? Maar…’ 
‘Vraag me niets!’ Professor Sarion heeft een harde en strenge stem. ‘Nikki, kom eens hier,’ zegt hij.
‘Ja, professor Sarion. Kan ik wat voor u doen?’
‘Nee! Nikki, niet doen!!!’ roept Jeff met een krakende stem.
Maar het is weer te laat. Professor Sarion heeft Nikki al beet. Nikki verandert in stof. Jeff is voor de tweede keer iemand kwijt.
‘Zo, Jeff. Nu moet je het alleen doen,’ zegt professor Sarion.
Met een vingerknip staat Jeff in het zwarte woud. Opeens hoort hij een ijselijke gil…