‘Ik kijk wel even,’ zei Jeff fluisterend.
Hij kroop uit zijn slaapzak en probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Jeff zag een donkere gedaante. Hij wou er naar toe maar de gedaante had hem omver geduwd.
Jeff gilde maar alleen Christien hoorde hem. Ze sprong meteen geschrokken uit haar slaapzak en rende naar Jeff toe.
‘Wat doe je nou man, je maakt het hele kamp nog wakker zo,’zei ze boos.
‘We moeten hem achterna,’ zei Jeff terwijl hij opstond.
‘Nee dat kan niet meer, hij is al te ver weg. Kruip maar weer in je slaapzak,’ zei ze bevelend.
Jeff dacht heel even dat het zijn moeder was die tekeerging.

De volgende morgen waren Jeff en Christien als laatste op.
‘Hey opstaan,’  Jeff keek nog steeds slaperig nadat Annabel hen wakker maakte.
‘Jullie ontbijt wordt koud,’ riep Jamie in hun oren.
Plotseling werden ze allebei klaarwakker.
‘Huh, ontbijt, welk ontbijt?’ zeiden ze allebei verbaasd in koor.
‘Dit ontbijt.’ Ted wees naar twee borden met spek en ei.
‘Wow,’ zei Christien met een hebberige stem.
‘Hoe hebben jullie dat mee gesmokkeld,’ zei ze ineens weer verbaasd.
‘Niks gesmokkeld, we hebben alles midden in het kamp gevonden,’ zei Annabel beledigd.
Toen schrok Jeff , op die plek was hij de gedaante tegengekomen.
‘Ik en Christien gaan het kamp verkennen,’ zei hij hard zodat iedereen het hoorde.
Als Jeff en Christien een flink eind hebben gelopen zien ze ineens een grot. Toen ze in de grot waren zagen ze een jongen die een kop groter was dan zij.
‘Hoi ik ben Wesley,’ zei Wesley beleefd.
‘Hallo ik ben Christien en dit is Jeff,’ zei ze snel.
‘Wacht, voordat we verder praten, wil ik weten of jullie het snoep van Sarion hebben gegeten,’ zei Wesley bezorgd.
‘Nee,’ zeiden ze in koor.
Ze gaven het snoep aan Wesley. Vervolgens gooide Wesley het snoep in het vuur. Het werd ineens blauw, groen en geel.
‘Ik ben snoepdeskundige en ik heb ontdekt dat er hypnosesap in zit,’ zei Wesley.
‘Dus daarom doet iedereen zo vreemd,’ zei Jeff bang.
‘Ja, maar niet voor lang, want het eten dat je vanmorgen hebt gegeten was het tegengif,’ zei Wesley opschepperig.
‘Dus jij was het die mij gisteravond omver duwde,’ zei Jeff verbaasd.
‘Ja dat klopt, ik hoorde bij de vorige kinderen. Ik ben ontsnapt en heb met een vriend deze grot gebouwd,’ zei Wesley stoer.
‘Dus professor Sarion had het over jou een paar dagen geleden,’ zei Jeff.
‘Maar waar is die vriend van jou dan?’ vroeg Christien nieuwsgierig.
‘Jullie hebben hem al ontmoet. Kennen jullie Sevron nog? Zijn echte naam is Bart en hij heeft een plan hoe we van Sarion en de rots kunnen ontsnappen. We vertrekken morgenvroeg.’
Toen Jeff en Christien terug in het kamp waren, vertelden ze alles. De groep was daarna vastbesloten om morgen te vertrekken. Iedereen ging vroeg slapen want  ze moesten om vier uur opstaan.
Midden in de nacht werd Jeff wakker. Hij droomde dat hij bij zijn ouders was en dat dit helemaal niet gebeurd was,maar dat was niet waar en dat wist hij ook wel.
Toen ze bij de grot waren aangekomen, ging Bart het plan bespreken.
‘Als we gaan klimmen, moeten we geen geluid maken en als we op de top zijn, activeer ik Sarions zendertje en dan komt er een helikopter uit de bewoonde wereld,’ bromde Bart.
‘Maar Bart, professor Sarion dan?’ zei Annabel met een lief stemmetje.
‘Die laten we hier. Als we thuis zijn, bel ik de Australische politie en dan gooien ze hem de bak in,’ zei hij weer met een bromstem.
‘We gaan vertrekken,’ riep Wesley. De groep vertrok.
‘Kunnen we gaan pauzeren?’ riep Annabel na een poosje.
‘Nee, er is nergens plek,’ fluisterde Bart.
Jeff zei ineens: ‘Kijk, daar de top.’
Het klimmen was ineens veel makkelijker met het doel in zicht.
‘Eindelijk gehaald,’ riep Annabel.
‘Denk je dat,’ brulde Sarion. Hij had twee revolvers in zijn handen. ‘Eens zien wie we allemaal hebben: Annabel, Jamie,Christien,J eff, Sevron, Wesl… Huh? Waar is…? We…’
TOEK!!! BAM!!! Daar viel Sarion op de ijskoude grond.
Niet ver daar vandaan pakte Wesley de revolvers en gooide ze weg. Hij zei:
‘Met stenen kun je gooien!!!!’
Iedereen lachte, behalve Bart. Hij riep:
‘Nu is hij nog bewusteloos. Bind hem vast en gooi hem snel van de berg.’
Dat was in een minuut gebeurd.
Om ongeveer tien uur ‘s nachts zagen ze in de verte een helikopter. Iedereen dacht: Nu kunnen we naar huis.