Bergman! Het is Bergman! Jeff grijpt naar zijn hoofd.
Bergman maakt gebruikt van de verwarring. Hij gooit Jeff en David van zich af en verdwijnt in het dichtstbijzijnde gat.
‘Achter hem aan!’ schreeuwt David.
Als Jeff overeind krabbelt, ziet hij een sleutel liggen. Die moet Bergman in zijn haast hebben verloren. Hij raapt hem op en rent achter David aan.
Ze komen in een donkere gang terecht. Bergman is spoorloos verdwenen. Op de tast schuifelen ze steeds dieper de berg Uluru in.
‘Stil,’ sist Jeff na een tijd.
Het lijkt of ze stemmen horen, angstige stemmen. David en Jeff sluipen verder in de richting van het geluid. De stemmen klinken steeds duidelijker. Aan het eind van een smalle zijgang zien ze licht onder een deur schijnen. Als ze er vlak voor staan, herkent Jeff de stem van Sevda. Zijn hand beeft als hij de sleutel in het slot steekt.
Twee tellen later staan Jeff en David in een grote, verlichte ruimte. Langs de kant staan computers. Op een tafel liggen allerlei instrumenten: tangen, scherpe messen, injectienaalden. Achterin zit een groepje kinderen dicht tegen elkaar aan.
‘Sevda!’ roept Jeff.
‘Jeff!’ Ze vliegt overeind en slaat haar armen om hem heen.
‘Rustig maar,’ zegt Jeff verlegen. ‘Wat gebeurt hier allemaal? Hoe kom jij hier terecht?'
‘Het is Bergman.’ Sevda struikelt over haar woorden. ‘Hij werkt samen met professor Sarion. Die lijkt aardig, maar… maar hij gebruikt ons voor een experiment.’
‘Vertel vanaf het begin,’ zegt Jeff.
Sevda haalt diep adem. ‘Ik snapte niet waarom Bergman jou helemaal naar Australië wilde sturen, en nog wel gratis. Dat klopte niet. Toen dacht ik: ik ga naar Bergman toe, ik vraag het hem gewoon. Maar hij was niet op zijn kamer. De deur was niet op slot en ik glipte naar binnen. In de la vond ik een brief van professor Sarion. Het was in het Engels, maar ik begreep wel zo’n beetje waar het over ging. Op dat moment kwam Bergman binnen en toen… nou ja, dat begrijp je wel.’ Ze snikt zachtjes.
Jeff kijkt om zich heen. Hij herkent de twee kinderen die uit het kamp zijn verdwenen. ‘Wat doen Bergman en Sarion precies?’ vraagt hij.
‘Bergman haat kinderen die brutaal zijn. Hij werkt samen Sarion. Die heeft een soort chip uitgevonden die hij achter je oor onder de huid aanbrengt. De chip zendt stralen uit naar je hersens die je geheugen uitschakelen en je gehoorzaam maken. Ze willen makke schapen van ons maken, modelkinderen.’
‘Is dat bij jullie…?’ vraagt Jeff geschrokken.
‘Nee, nee!’ antwoordt Sevda. ‘Nog niet.’
‘Makke schapen,’ zegt David spottend. ‘Alleen omdat ze ons niet aankunnen. We moeten ze stoppen.’
‘Kom. Wegwezen, voordat ze terugkomen!’ roept Jeff. ‘Als we veilig zijn bellen we de politie.’ Hij grist de messen van tafel. ‘Voor het geval dat.’
Bij de deur pakt Sevda even zijn arm vast. ‘Stel je voor dat jij ook een mak schaap was geworden.’
‘Wat dan?’
‘Dan hadden we nooit kunnen ontsnappen.’