Hij is bijna op de top van de berg. Hij voelt de windvlaag. En hij voelt iets aparts in zichzelf.
Dat is de vloek! Jeff zoekt de kinderen van het kamp in de gaten van de berg Uluru. Gaten die overal in de berg te zien zijn. Gaten die volgens de oude inwoners van Australië gegraven zijn door mollen, die bijzondere krachten hadden.
'Maar wat is dat daar… een hond? Dat kan niet. Dat is een dingo!!!'
Wilde honden en bovendien gevaarlijk. Het is een hele groep dingo’s. De dingo’s vallen aan en Jeff kan nog maar net ontsnappen.
'Fieuw!' zegt hij. 'Dat is voorbij.'
Hij haalt opgelucht adem. Snel gaat hij weer op zoek naar de kinderen van het kamp. Daar ziet hij de onbekende man. Hij heeft ook een tentenkamp en wat ziet Jeff daar? Hij rent en gilt in het rond. Het kamp staat in de fik!!!
Opeens hoort hij allemaal gegil. Hij denkt ineens aan de andere kinderen.
Waar zijn ze? Hij denkt diep na en opeens weet hij het. Het zijn de kinderen die roepen:
'Help, help, help, red ons!!'
Het klinkt heel angstig. De professor komt eraan rennen en zegt:
'We moeten de kinderen in veiligheid brengen. Plotseling horen ze wat achter zich. Professor Sarion draait zich om en:
'Waaahhhh.'
De man trekt z’n mes. Het mes blinkt in de zon. De jongens en de meisjes  schreeuwen en gillen van angst.
'Kijk uit Jeff!!!'
Jeff draait zich om en moet knokken voor zijn leven. De zwarte schim staat achter hem en wil hem aanvallen. Maar gelukkig is Jeff snel en lenig en weet hij de zwarte gedaante te ontwijken. Hè, wie is dat daar? Dat is… het korte dikke mannetje, dat Jeff ook al op de heenreis in het vliegtuig had gezien! Hij staat naast de man en richt met een geweer op de kinderen.
Jeff springt op de man en pakt het geweer af. De rare onbekende man trapt het geweer uit zijn handen.
Het geweer valt op de grond en gaat af, maar gelukkig raakte de kogel niemand. Dan ziet hij de dingo’s bovenop de berg staan. In een flits gebeurt er ineens van alles tegelijk. De onbekende man wordt aangevallen en gebeten door een van de dingo’s. Hij valt op de grond, hij gilt en schreeuwt van angst en pijn. Jeff en David springen op de onbekende man en doen zijn masker af. Even lijkt het of de tijd stil staat, als in een vertraagde droom gaan alle gebeurtenissen van de afgelopen dagen aan Jeff voorbij. Hij voelt de rillingen over zijn rug lopen, zijn wangen gloeien en het zweet staat in zijn handen. Nog geen tel later schrikt hij op en op hetzelfde ogenblik is hij weer terug in de werkelijkheid. M…m…m..aar, dat kan niet, die onbekende man, het is…is hij echt?
Ja, het is...