'Stop! Hier blijven!'
Als een loodzware hamer landt de hand van professor Sarion op Jeffs schouder.
‘Maar… David,’ hakkelt Jeff. ‘Hij is daar boven,  ik moet…’
‘Jij moet helemaal niks, Jeff!’
Langzaam komen de dikke brillenglazen van professor Sarion dichterbij.
‘Jij…, mijn beste jongen, hoeft alleen te leren luisteren! Daarom ben je hier!’
De spieren in Jeffs lijf verslappen.
‘Dit… hoort bij jouw programma.’
De woorden van de professor echoën in Jeffs hoofd. Bij zijn programma? Is David meegenomen om hem te leren gehoorzamen?
‘Jeff, kijk me eens aan!’
De duim van professor Sarion drukt tegen Jeffs kin.
‘Jij bent hier omdat je een onhandelbaar kind bent. En ik, ga je leren luisteren.’
Jeff schudt zijn hoofd. Onhandelbaar? Hij? Jeff weet dat hij niet altijd luistert. Dat hij soms wegdroomt en dingen zegt zonder na te denken, maar onhandelbaar?
‘Vooruit, terug naar het kamp.’
De professor geeft Jeff een duw in zijn rug.
Maar Jeff blijft staan.
‘Sevda?’ vraagt hij. ‘Weet u daar iets van? Is zij nu wel of niet hier?'
De professor lacht.
‘Sevda, beste jongen, hoort ook bij jouw programma.’
Verward zit Jeff in zijn tent. Hij probeert te denken, maar het lukt hem niet. Sevda, David, professor Sarion, de Uluru. Van alles schiet door zijn hoofd. Zou dit echt allemaal bij zijn programma horen? Gebeuren al deze dingen, zodat hij binnen drie weken een ander kind wordt?
‘Hé, psst, ben je alleen?’
Jeff draait zich om. Bij de ingang van de tent staat een man in een zwart pak. Zijn postuur komt Jeff bekend voor. Het lijkt die dikke man uit de BMW wel. De man die in het vliegtuig achter hem zat.
‘Ben je alleen?’ herhaalt de man.
Jeff knikt.
De man glipt de tent binnen en trekt de rits naar beneden.
‘Alles goed met je?’ vraagt hij.
Jeff weet niet of hij iets moet zeggen. Wie is deze man? Hoort hij ook bij zijn programma?
‘Ik ben van Dijken,’ fluistert de man. ‘Ik werk voor de AIVD, de Nederlandse veiligheidsdienst.’
Hij pakt een pasje uit zijn zak en houdt hem voor Jeffs ogen.
‘Ik ben bezig met een onderzoek naar vermiste kinderen. En ik heb ontdekt dat dit kamp daar een belangrijke rol in speelt.’
Jeff kan zijn oren niet geloven. Vermiste kinderen? Door dit kamp?
‘Jaarlijks verdwijnen er honderden jongens en meisjes. Ze worden ontvoerd, geronseld of in vakanties naar geheime kampen gestuurd.’
Jeffs hoofd duizelt. Hij drukt zijn handen tegen zijn slapen en probeert zijn gedachten op een rijtje te krijgen.
‘Gelukkig is jou nog niets overkomen,’ gaat van Dijken verder. ‘Onderweg hier naartoe raakte ik je even kwijt. Maar ik heb je op tijd terug gevonden. Kom, we gaan, voor de professor ons ontdekt. Ik heb de Australische politie al ingeschakeld.’
Jeff staat op en kijkt de man aan.
‘En David dan?’vraagt hij.
‘David? Wie is dat?’
‘Hij zit ook in dit kamp. David komt uit België, maar is nu ergens op de berg.’
‘Op de heilige Uluru?’ vraagt van Dijken en slaat zijn hand voor zijn mond. ‘Hoe lang al?’
‘Een uur, denk ik.’
‘Maar dat is een ramp, Jeff! Kom mee! We hebben geen tijd meer te verliezen!’