‘He!’ hoorde hij plotseling achter zich. Hij verstijfde.
’Inleveren dat mobieltje.’
Hij schrok. Hoe kan iemand dat nou zien? Hij zat diep in de slaapzak, maar dat niet alleen, die stem kende hij. Hij draaide zich om. Het was …
‘Sevda!’ Riep hij.
Hij keek haar aan. Recht in haar ogen, maar haar blik veranderde niet. Strak keek Sevda hem aan.
‘Nou?’ vroeg ze. 'Je moet niet denken dat iedereen zijn mobieltje moet inleveren behalve jij!'
Ze had dezelfde blikkerige stem als Frits.
‘Sevda, nee,’ fluisterde hij zacht. Tranen prikten achter zijn ogen.
‘Nou?’ hoorde hij Sevda vragen.
Met trillende handen gaf hij zijn mobieltje.
Het was duidelijk. Dit was geen grap, dit was menens.
‘Hé jochie’ zei Sevda.’ Ga je mee? We moesten jullie roepen om te leren’.
Jeff knikte, maar hij zei niks. Steeds moest hij denken aan Sevda die hem niet meer kende, maar ook aan de provider. AARDRIJKSKUNDEKAMP stond er op zijn schermpje, met daarachter, tussen haakjes… AU ! Jeff beet op zijn lip om de tranen binnen te houden. Zijn voet lag op een steen. Gestruikeld, ook dat nog! Sevda pakte hem bij zijn oksels en trok hem overeind. Au, zijn knie!
‘Lelijke wond,’ zei Sevda terwijl ze naar zijn knie keek. Jeff keek ook. Er zat een wond op zijn knie. Een straaltje bloed gleed langs zijn been naar beneden. ‘Sarion heeft wel verband,’ zei Sevda.
Nee hč’ dan ging hij nog liever aardrijkskunde doen! Hij zei niks en hinkte achter Sevda aan.
‘Zo jongen, gestruikeld?’ vroeg Sarion aan Jeff.
Jeff dacht aan de woorden van Liz. Ik vertrouw die trut niet. Hij eigenlijk ook niet, ze had een gemene lach. Om nog niet te spreken over haar valse ogen. Sarion maakte de knie schoon en legde er een wit gaasje op. Daarop legde ze een witte wat en ze wikkelde zijn knie in verband.
‘Zo,’ zei Sarion. ‘Dat is dan klaar. En nu naar de training, want je bent al een kwartier te laat!'
Jeff stond op en hinkelde zo snel hij kon weg.
‘Ah, daar ben je eindelijk,’ hoorde Jeff achter zich.
Frits. Jeff kreeg kippenvel bij het horen van Frits zijn stem.
‘Gevallen?’
Frits keek naar zijn verband. Dat hoeft hij toch niet te vragen?! Maar Jeff knikte en probeerde normaal achter Frits aan te lopen. Hij probeerde stoer te doen, maar hij was bang, doodsbang. Honderden vragen duizelden door zijn hoofd. ‘Wat hadden ze met Sevda gedaan?’
Hadden ze haar gehersenspoeld? En als ze gehersenspoeld was, deden ze dat dan ook bij hem? Zou hij dan ook zo’n sufferd worden? Ondertussen waren ze al bij het sportveld. De nieuwelingen waren allemaal rondjes aan het lopen. Jeff probeerde mee te lopen, maar het lukte niet echt. Die avond moest Jeff vlak voor het slapen nog naar de wc. Daarvoor moest hij langs Sarion’s kantoor en lang een elektriciteitshuisje. Toen hij langs Sarion liep hoorde hij haar praten.
‘Die jongen Jeff, hij weet meer daarom zal hij het volgende slachtoffer zijn.’
Jeff wist het nu zeker. In dit idiote kamp zou hij niet blijven. Hij zou vanavond nog vluchten...