'En nu?' vroeg Jeff angstig. 'Wat moeten we nu doen?'
Sevda begint te huilen.
'We kunnen niks meer doen. Als we gaan roepen dan komt professor Sarion eraan. Dan pakt hij ons.'
Sevda begint harder te huilen. Tim komt naar haar toe.
'Stil nou, met janken schieten we niks op!' zegt Tim.
'Doe niet zo onaardig,Tim. Sevda is gewoon bang, daar kan ze niks aan doen.'
Tommie likt Sevda over haar wangen en er verschijnt een kleine glimlach. 'Lieverd,' zegt Sevda.
Plotseling springt Tim op en roept: 'Ik heb het! Ik heb het!'
'Wat heb je?' vraagt Sevda met een trillerige stem.
'Ik weet hoe we hier vandaan komen. We roepen heel hard: BRAND! Dan komt professor Sarion en dan kunnen we hier weg! Yes! dat is het!' roept Tim nog eens.
´Ehh.. Tim, een goed idee hoor, maar dan pakt die professor ons en zitten we weer gevangen, dus veel zin heeft het niet.´ zegt Jeff, die eten aan het zoeken is.
´Ja, daar zeg je wat. Ik heb nog een idee. We trappen de deur in dan zijn we bevrijd.´
´Dat is goed,´ zegt Sevda. ´Waarom kwamen we er niet eerder op?´
Na een paar keer trappen is de kelder deur open.
´Het is gelukt!´ roept Jeff enthousiast.
´Ssst, stil zijn, professor Sarion ligt op de loer om ons gevangen te nemen. Kom op we gaan heel voorzichtig verder lopen.´
De kinderen liepen voetje voor voetje door het verlaten huis. Het zag er kaal uit. Ze vonden het allemaal even eng. Toen ze eindelijk uit het huis waren, kwam de jaguar er weer aan. Hij had hen wel opgewacht.
´Wat vreemd de jaguar wel en professor Sarion niet.´ Sevda begon te schreeuwen.
´Aaaah!´ Riep Sevda. ´Ren voor je leven! Kijk daar loopt iemand in de verte. Laten we naar hem toe gaan.´
Als Jeff beter kijkt ,ziet hij dat de man een geweer bij zich heeft. 
´Kom op, rennen!´
De jongens en Sevda rennen hun longen uit hun lijf.  Tommie was doodsbang en rilde helemaal.
´Sorry,´ zei Jeff. ´Nog een klein stukje dan zijn we bij de man.´
De man lijkt wel kilometers verderop te zijn. De jaguar komt luid grommend naar voren.
´We zijn er bijna!´ roept Jeff.
De man ziet de kinderen aankomen. Hij kan niet schieten, want hij is bang dat hij een van de kinderen raakt. Gelukkig zit de man bij een vuurtje. De kinderen gaan achter de man staan. De man pakt een stok en steekt hem in het vuur. Het enorme roofdier komt stapje voor stapje dichterbij. De man zwaait met de stok en maakt er rare geluiden bij. Plotseling schrikt het monster zo, dat het brullend de benen neemt en verdwijnt. De man is een politie agent en was al de hele middag op zoek naar de drie kinderen.
´Hé eindelijk, daar zijn jullie. Wat ben ik blij jullie te zien! Ik heb de hele middag gezocht. Waar waren jullie nou?´
´We... we...´ stottert Tim. Hij komt niet verder. Hijgend van het rennen ploft hij neer op de grond. Sevda vertelt alles over het kwijt raken van de groep, professor Sarion, over de jaguar die hen telkens volgde, over de kelder en de gebroken sleutel, hoe ze de deur open hebben gekregen en hoe hard ze hebben gerend naar de man. De man onderbreekt haar niet een keer. Hij schrikt er wel van en zegt:
´Kom ik breng jullie gelijk naar huis.´
´Moeten wij niet meer naar de groep?´ vraagt Jeff.
´Nee, jullie hebben al zo veel meegemaakt. Ik zal de piloot op de hoogte brengen. Zij  zijn inmiddels weer thuis.´
In het vliegtuig blaft Tommie hard. Vermoeid leunt Sevda op Jeffs schouder. Jeff vindt dat niet erg. Hij glimlacht.

Eenmaal thuis waren zijn ouders inmiddels op de hoogte gebracht. Ze waren heel ongerust geweest.
´Hadden we jou maar nooit naar dat bijstuur-kamp gestuurd!´
Zijn moeder is helemaal door het dolle heen.
´We geven een groot feest!´
´Ik wil geen feest.´ zegt Jeff.
Zijn moeder kijkt haar zoon verbaasd aan.
´Ik wil Tommie houden.´
´Geen sprake van,´ zegt moeder.
Uiteindelijk, na veel zeuren mag Tommie blijven. Daarna gaat Jeff naar zijn kamer. Hij doet de computer aan en hij stuurt een bericht aan Tim. Jeff en Tim zijn beste vrienden geworden na het bijstuur-kamp.

´Zal ik het doen?...´ Verlegen pakt Jeff de telefoon en toetst een nummer in.
´Hoi Sevda… uhh met Jeff.´
´Hoi Jeff.´
Voor Jeff het in de gaten heeft floept het eruit:
´Wil je met me?´
Even blijft het stil.
´Uhh.. ja!´ Opgelucht en met een brede glimlach praten ze nog even na over het avontuur.
Gelukkiger dan ooit loopt Jeff even later naar beneden. Hij aait Tommie over zijn bol. Tommie kwispelt en blaft. Zo te zien is hij erg tevreden met zijn nieuwe baasje!