Geheel buiten adem komt Jeff het kamp binnen rennen.
'Wat is er aan de hand?' vraagt Tim. 'Heb je soms een geest gezien, je ziet helemaal wit.'
Dan vertelt Jeff met horten en stoten over de mensen die hij heeft gezien. 'Misschien zijn het de hulpverleners die ons komen zoeken na de SOS-oproep,' zegt de piloot.
'Laten we kijken of ze onze kant op komen,' roept Tim.
Hij klimt in een boom en kijkt waar ze zijn.
'Ik zie ze,' zegt Tim. 'Ze komen onze kant op, maar het zijn absoluut geen mensen die ons komen helpen. Ze zien er gevaarlijk uit en hebben pijl en boog bij zich. Bovendien houden ze een meisje gevangen.'
Jeff denkt meteen aan Sevda en roept: 'Laat zien!'
Hij klimt naar boven in de boom en ziet tot zijn grote schrik dat het Sevda is die gevangen is genomen. Hij herkent ook professor Sarion als leider van de groep. Opeens zoeft er een pijl vlak langs hen heen en boort zich in een boom. De kinderen raken in paniek, ze schreeuwen allemaal door elkaar en een enkeling begint zelfs te huilen.
'Geen paniek, rustig blijven,' zegt de piloot. 'We moeten hier snel weg om een veilige plek te zoeken, pak je bagage en volg mij.'
Rennend met hun bagage gaan ze het bos in. De piloot heeft echter niet in de gaten dat Jeff, Tim en Tommy achterblijven. 
'Wat doen we nu?' vraagt Tim. 'We moeten eerst bescherming zoeken en een plan bedenken om Sevda te redden,' zegt Jeff.
Ze kijken om zich heen, maar zien geen geschikte plek waar ze zich kunnen verstoppen. Ondertussen komt de groep met professor Sarion voorop met snelle stappen dichterbij. Jeff herinnert zich ineens dat toen hij de omgeving verkende, hij een rivier had gezien met daar in de buurt rotsen. Een prima plek om je te verstoppen. Ze vluchten daarheen met alleen hun rugzak met handbagage en de mobiele telefoon. Eenmaal aangekomen verstoppen ze zich achter een grote rots. Veel tijd om op adem te komen en een goed plan te bedenken over hoe verder hebben ze niet. Ze zitten er amper vijf minuten als Tommy zijn oren spitst en begint te grommen. Hij voelt zich duidelijk bedreigd, wat geen goed teken is. Net als ze poolshoogte willen nemen horen ze een harde brul.
'Oh nee! Dat is de jaguar,' zucht Jeff. 'We moeten maken dat we wegkomen als we tenminste niet opgegeten willen worden.'
Ze zetten het op een lopen, niet wetend waarheen. Al snel zien ze dat de jaguar hun achterna zit.
'Kom op harder,' roept Jeff.
Onderweg zien ze in de haast iets wat op een huis lijkt.
'Kijk een huis!' roept Tim. 'Laten we proberen daarheen te gaan en hulp te halen.' Ze zien niet dat professor Sarion zich schuil houdt achter een struik en van een afstand alles ziet gebeuren. Ondertussen komt de jaguar met grote sprongen brullend dichterbij. Zo hard ze kunnen rennen ze in de richting van het huis, maar veel tijd hebben ze niet meer. Ze voelen de hete adem van de jaguar al in hun nek. Nog een klein stukje dan zijn ze er. Net als de jaguar een sprong wil nemen om ze aan te vallen doen ze de deur van het huis open en gooien de deur met een knal achter zich dicht. De jaguar knalt met zijn kop tegen de deur, en druipt treurig af.
'Oef! dat was op het nippertje,' hijgt Jeff.
'De jaguar zal wel koppijn hebben,' lacht Tim, als ze weer een beetje tot rust gekomen zijn. Dan gaan ze op onderzoek uit in het huis. Het huis ziet er verlaten uit. Er staan alleen wat oude meubels en dozen vol rommel. Er is geen televisie, computer of telefoon te bekennen. Net als ze in de keuken wat kasten opentrekken om te kijken wat erin zit wordt er op de deur geklopt.