'Hij is gewapend,' fluistert Anna. 
Even is het stil. Dan wijst Menno naar de lap waarin het eten zit. 
'Wij zijn ook gewapend,' fluistert hij.
Menno maakt de knoop los. Hij pakt een kei en legt die midden op de lap stof. Dan pakt hij de uiteinden beet en zwaait hij de kei boven zijn hoofd in het rond. Het is een slinger, ziet Anna. Dan laat Menno het uiteinde  los. De kei vliegt door de lucht en raakt het achterhoofd  van Rolf, die met een doffe kreet tegen de grond slaat. 
Even later staan Klaartje, Anna en Menno in een kringetje. 
'Ik snap het niet,' zegt Menno. 'Tegen mij zegt mijn vader dat hij de brief moet zoeken. En tegen die schurken zegt hij dat hij hem heeft. Hij liegt dus, maar tegen wie? 
'Hij liegt niet,' zegt Klaartje. 'Want het zit anders. Jouw vader is twee verschillende mannen.' 
'Wat zeg je nu?' zegt Menno. 'Dat zou hekserij zijn!' 
'Ssst,' sist Anna. 'Niet zo luid, Menno. Rolf is bewusteloos, maar die ander loopt nog rond.' 
'Er zijn twee mannen, die sprekend op elkaar lijken,' fluistert Klaartje. 'De man die gisteren in de brouwerij stond lijkt  precies op de man die mij vannacht uit de grot haalde. Hij wilde jullie ook bevrijden, maar er kwamen stemmen dichterbij. Hij legde toen de sleutel op de grond, waar jullie erbij konden. We zijn het bos ingevlucht, maar in het donker raakten we elkaar kwijt. En toen het licht werd, kreeg Rolf mij weer te pakken.' 
Dan horen ze takken kraken. 
'Rennen,' fluistert Menno. 
Pas als ze een heel eind verder zijn gaan ze rustiger lopen.  In een bocht klinkt uit de struiken gesis. 
'Pssst, niet schrikken.' 
Menno wil wegrennen, maar als hij ziet dat het zijn vader is, blijft hij staan. Dan vliegt de schrik hem om het hart. Is het zijn vader wel? Of is het de dubbelganger? 
'Wie ben je,' roept Menno in paniek. 
'Sssst,' sist de man. Hij maakt een gebaar dat ze snel naar hem toe moeten komen. Menno, Anna en Klaartje kijken elkaar aan. 
'We wagen het,' zegt Klaartje. 'We zijn met zijn drietjes , er kan altijd iemand wegrennen en hulp halen.' 
Ze gaan snel achter de struiken zitten. Twee mannen komen dichterbij. 
'Ik hoorde een kinderstem,' zegt een kale man. 
Menno herkent hem, het is de man die hem eerder te pakken kreeg. Maar als hij de tweede man ziet, schrikt hij heel erg. De man naast de kale schurk ... is zijn vader! Hij kijkt naast zich en daar zit ... zijn vader! Hoe ... 
'Mijn tweelingbroer,' fluistert zijn vader zacht. 'Dus zo hebben ze het gedaan: ze hebben mijn valse tweelingbroer opdracht gegeven om de brief te stelen.' 
'Bent u sterker dan uw broer?' fluistert Klaartje opeens. 
'Ik won altijd van hem,' zegt Menno's vader. 
'Kan jij die kale schurk een steen tegen zijn kop slingeren,' vraagt Klaartje dan aan Menno. 
Menno begrijpt haar plan en pakt een kei van de grond. Hij zwaait de slinger boven zijn hoofd. Even later ligt de kale man bewusteloos op het bospad. Menno's vader grijpt zijn tweelingbroer en slaat hem met één klap neer. 
'Pakaan, gemene duivel!' 
Menno's vader zoekt tussen de kleren van zijn neergeslagen broer. Al snel vindt hij wat hij zoekt: de stadsbrief. 
'We hebben hem,' zegt zijn vader opgelucht. 'De stad is gered!'