De klap waarmee het traliehek dichtvalt, dreunt nog even na in de grot.
‘We zijn gevangen,’ zegt Anna en haar stem trilt. ‘En dan moeten we hier ook nog drie of vier dagen blijven, in de kou!’ zegt Klaartje en over haar wang glijdt een traan.
Ook Menno voelt de tranen opkomen, maar hij verbijt zich.
‘Laten we rustig blijven,’ zegt hij. ‘Samen weten we wel een manier om te ontsnappen.’
Klaartje pakt een van de zakken van de grond en legt die over zich heen.
‘Zo, nu heb ik het tenminste niet meer zo koud,’ zegt ze met een onzeker lachje.
‘Die zakken, dat is het!’ roept Anna dan triomfantelijk. De andere twee kinderen kijken haar verbaasd aan. ‘Luister, dit is mijn plan,’ fluistert Anna. Klaartje en Menno luisteren aandachtig naar wat ze te vertellen heeft.
Een aantal uren later klinkt het geknars van het traliehek.
‘Nu,’ sist Anna, en de kinderen duiken onder de zakken.
Als eerste stapt de man die Rolf heet, de grot binnen. Hij draagt een brandende toorts die de grot spaarzaam verlicht.
‘Pas op,’ sist hij tegen de knecht van de bisschop. ‘De kinderen slapen en liggen voor de ingang.’
De knecht legt een stapel takken in een hoek. ‘We zullen een vuurtje voor hen stoken,’zegt hij. ‘Het is belangrijk dat ze in leven blijven, we kunnen ze misschien inruilen voor een hoop geld.’
‘Over geld gesproken,’ zegt Rolf, ‘hoeveel krijg je eigenlijk voor die stadsbrief?’
‘Genoeg om een tijd rustig te leven,’ grijnst de knecht.
‘Laat me die brief eens zien,’ zegt Rolf, kan dat?’
‘Let maar op,’zegt de knecht. Hij houdt zijn mes boven het vuur en schuift dat dan onder het zegel. De warme was laat los zonder te beschadigen. Hij trekt de stadsbrief uit de enveloppe en legt die op de grond.
‘Pak ze,’ gilt Anna en de kinderen springen op.
Menno slaat zo hard hij kan met een tak tegen de knie van de knecht, Anna en Klaartje doen hetzelfde met Rolf. De knecht zakt op de grond, en laat de stadsbrief vallen. In het vuur…
‘Wegwezen!’ roept Anna.
Snel grist Menno de enveloppe van de grond en rent dan weg. Zodra hij buiten is, klapt hij het traliehek naar beneden. Nu zitten die twee mannen gevangen!
‘Geweldig!’ roept Klaartje.
‘Nee, niet zo,’ zegt Menno met een somber gezicht. ‘De stadsbrief is verbrand, nu is alles voor niets geweest!’
Ontzet kijken de meisjes hem aan.
‘Hoe moet dat nou verder?’ prevelt Klaartje.