'Ik wil weg!' riep Menno.
'Rustig, anders hoort iemand je,' fluisterde de wachter. 'Ik wil je helpen, maar op eigen risico!'
Menno dacht na, op eigen risico…
'Oké,' stemt Menno toe.
'Soms moet ik me verkleden,' gaat de wachter verder. 'Ik heb wat liggen.'
Hij stond op en rommelde in een kist.
'Het is het beste dat je als meisje gaat, mijn nichtje zogenaamd.'
Menno verkleedde zich en sprong bij de wachter op het paard.
Ondertussen liepen de andere wachters nog te zoeken.
'Waar zit dat joch! Hij moet ergens zijn,' schreeuwde de hoofdwachter.
'Ssst,' sist de wachter. 'Hoorde jij dat ook? '
'Ja,' zei Menno en hij trok wit weg.
'D- dat waren toch die w- wachters?' Hij trilde.
'Waar moet je heen?' vroeg de wachter haastig.
Menno dacht na en zei toen:
'Naar de bisschop.'
De wachter keek even verbaasd, maar draaide toen zijn paard en ze reden naar de bisschop.
'Daar!' schreeuwde één van de wachters.
Ze zagen de wachter met een meisje op het paard wegrijden.
'We houden ze aan!' riep de hoofdwachter.
Ze namen een paadje binnendoor en wachtten ze op.
'Halt!'
'Aaah!' Menno stootte een angstkreet uit.
'Waar is dat joch, en wie is zij?' schreeuwde de hoofdwachter.
'D-dit is mijn nichtje, ik breng haar naar de stad, en ga zeggen dat die jongen is ontsnapt!'
'Dat meisje komt nooit meer thuis!'
Een wachter trok zijn mes. Op dat moment kwamen er meer mensen aan gerend. 'Mama, papa, Anna en Klaartje!'
Menno sprong van het paard. Toen volgde een vuist, gegil, geschreeuw. Vaag zag Menno dat het gevecht begon. Toen wist hij niets meer. Hij was bewusteloos geslagen…
'Sorry, alleen hij mag naar binnen!' zei een stem.
Menno deed zijn ogen open.
'Alsjeblieft…' smeekte Anna.
Er was kabaal. Menno schraapte zijn keel;
'Eh, ik ga liever alleen.'
Hij liep naar binnen. Een man gebaarde dat hij moest gaan zitten. De man gaf hem water. Het was de bisschop… Menno keek rond, hij was in een kamer met veel ramen waar het avondlicht door scheen.
'Wat is er gebeurd?' vroeg de bisschop.
Hij had iets kalms in zijn stem. Menno werd er rustig van en begon zijn verhaal. De bisschop was stil, al fronste hij bij sommige stukjes zijn wenkbrauwen. Toen hij klaar was gaf Menno de brief. De bisschop las hem, en sprong op. 'Asjemenou!'
De bisschop pakte Menno bij zijn arm en sleurde hem naar de deur. De mensen achter de deur keken hoopvol op toen die open ging.
'Ik ben gekozen!' de bisschop begon de brief voor te lezen, waarin stond dat de vinder de helft van het pensioengeld van de koning krijgt en dat Coevorden een echte stad werd.
'Gefeliciteerd!'
Moeder, vader, Klaartje, Anna en natuurlijk Menno gaven hem een hand. 
'Jouw beloning komt nog,' zei de bisschop. 'Ik hoop dat je er plezier van hebt, de wachters, behalve die jou geholpen heeft, zijn naar de gevangenis.'
Blij ging iedereen naar huis. Ze waren gelukkig. Nog meer dan ooit.