Menno kruipt uit de mand, het is muisstil in het kasteel. Dan voelt hij een hand op zijn schouder en hoort een stem achter zich die zegt:
‘WAT MOET JIJ HIER!?’
Hij ziet dat het een wachter van het kasteel is. De wachter grijpt hem vast, Menno kan zich nog net los rukken en rent weg. De wachter roept nog meer wachters. Ze rennen hem achterna. Menno loopt snel naar het dichts bijzijnde huisje. Er woont een vrouw die heel aardig blijkt te zijn. Hij krijgt gelijk water met brood. Dan vraagt de vrouw wat er is. Menno vertelt zijn verhaal. Ondertussen zijn de  wachters naar hem op zoek. Menno en de vrouw horen gebonk op de deur. Menno kijkt snel door het raam en ziet dat het de wachters zijn. Hij vlucht zo snel als hij kan naar de kelder. Net op dat moment stormen de wachters naar binnen, Menno is nog net op tijd. En de wachters schreeuwen:
‘Ik weet dat je hier zit!’
De vrouw loopt naar de wachters toe en zegt : ‘Wie hier zit? Hier zit niemand hoor!’
Als de wachters weg zijn, gaat Menno op de bank zitten. De vrouw komt naast hem zitten en zegt :
‘Dat was op het nippertje jongen.'
Dan haalt de vrouw touw te voorschijn, en doet dat bij Menno om. Menno schrikt en vraagt :
‘Wat doet u nu?’
De vrouw geeft geen antwoord. En sluit hem op in de donkere koude kelder. Menno valt verdrietig, boos en bang in slaap. Hij droomt over zijn vader, moeder en familie. 
Als Menno wakker wordt ziet hij het gezicht van de vrouw en de wachters. Hij zegt dat hij nodig plassen moet, maar de vrouw weigert.
'Maar ik moet zo nodig!' jammert Menno.’
'Nou, pech hebben dan,’  zegt de vrouw.
Menno begint te schreeuwen en probeert zijn handen los de krijgen. Het lukt hem niet. De wachters binden nu zijn voeten ook vast. Hij denkt aan zijn vader en moeder, zouden die nu naar hem op zoek zijn? Hij hoopt het maar. Straks komt hij hier nooit meer weg. Dan ziet hij niemand meer, alleen de wachters.
‘Oké, je mag nu even plassen, ik ga met je mee om te zien dat je niet wegloopt,’ zegt één van de wachters.
De wachters maken hem los. Eén van de wachters houdt hem vast, zodat hij niet weg kan lopen.
‘Maar waar moet ik plassen dan?’ vraagt hij aarzelend.
‘Loop maar met mij mee,’ snauwt de wachter.
Menno loopt voor de wachters aan. Eén wachter houd zijn handen vast. De wachter loopt naar een steegje en laat Menno daar zijn behoefte doen. Als hij klaar is pakt de wachter hem weer vast en loopt een hele andere kant op.
‘Waar gaat u heen meneer?’ vraagt Menno angstig.
‘Sssst mond dicht,’ zegt de wachter zacht.
Hij neemt Menno mee naar zijn huis, en begint te praten:
‘Ik wil eigenlijk niemand gevangen nemen, maar dat moet ik doen, ik wil jou nu wel vrijlaten maar dan word ik gevangen genomen en misschien wel vermoord,’ zegt de wachter zacht.
Ondertussen vinden de andere wachters het te lang duren en gaan zoeken. ‘Waar zitten die nou weer!’ snauwt de ene wachter tegen de andere wachter. Ondertussen heeft Menno water  met wat eten gekregen……..