‘Ik ben weer terug omdat ik de gestolen stadsbrief moet zoeken,’ zegt zijn vader ‘Maar dat kan ik niet in m’n eentje. Daarom wou ik jou en je nichtje Anna vragen om me te helpen. Maar nu is het genoeg geweest voor vandaag, we gaan naar bed, morgen wordt het een lange dag.’
De volgende morgen wordt Menno met een raar gevoel wakker. Ze gaan vandaag op zoek naar de stadsbrief, maar eerst moet hij zijn nichtje Anna inlichten. Hij hoort dat zijn vader al aan het ontbijt zit. Hij loopt naar hem toe en komt erbij zitten. Ze praten nog eens over de stadsbrief. Ze besluiten Anna op te halen en haar over de stadsbrief te vertellen. Als Anna op de hoogte is, spreken ze af om rond de middag op pad te gaan. Wanneer ze bij het bos zijn aangekomen vraagt vader aan Menno:
‘Waar hoorde je die twee mannen over de stadsbrief praten?’
‘Vlakbij het moeras,’ zegt Menno.
‘Oké, laten we dan naar dat moeras gaan,’ stelt Anna voor.
Als ze richting het moeras lopen, zien ze voetstappen in de modder.
‘Hé, dit zijn de voetstappen die ik gisteren ook heb gezien,’ zegt Menno.
‘Laten we de voetstappen volgen,’ zegt vader.
Als ze de voetstappen volgen ziet Anna iets verborgen tussen de struiken.
‘Hé, wat is dat daar in de struiken?’ zegt Anna.
Als ze richting de struiken lopen, zien ze een vreemd hutje. Plotseling begint het te stortregenen.
‘Kom, laten we er gaan schuilen!’ zegt vader.
Ze kijken of de deur open is en tot hun verbazing is dat zo. Als ze de deur open doen begint de die vreselijk te kraken. In het hutje zien ze allemaal kostbare spullen: juwelen, wapens en gouden munten. Ook ligt er in een hoek nog wat voedsel.
‘Het wordt al laat, straks wordt het te donker om verder te zoeken,’ zegt vader. ’Zullen we zo maar richting huis gaan?’
‘Hé zou dit nog eetbaar zijn,’ vraagt Anna zich af.
Ze pakt een homp brood van een plank aan een verschimmelde muur en neemt een hap.  Ja hoor, dat smaakt best.
‘Laten we eerst een hapje eten en wachten tot het droog is,’ stelt Anna voor. ‘Goed!’ zegt vader. Als ze het eten op hebben kijken ze nog wat rond. Als ze op het punt staan te vertrekken, hoort vader stemmen. Hij hoort ze steeds dichterbij komen en waarschuwt Menno en Anna.
‘Ssst…er komt iemand aan.’
‘Oh nee, toch…! Wat doen we nu?’ vraagt Menno.
Hij heeft een angstige blik in z’n ogen.