Op weg naar huis vertelt Menno's vader over de ontmoeting met de bisschop. Een machtig man, die bisschop, waar je ook als stadsbestuur heel voorzichtig mee om moet gaan. Voor je het weet heb je hem voor zijn hoofd gestoten en kan Coevorden die nieuwe stadsbrief wel vergeten.
'Wij zijn maar eenvoudige mensen,' zegt zijn vader. 'De bisschop is van adel. Rijk, machtig, met veel land.'
Ze komen bij de stadspoort. Natuurlijk laat de wachter hen direct door. Hij herkent Menno's vader die lid is van het stadsbestuur natuurlijk meteen.
'Zijn wij gewone mensen?' vraagt Menno zich hardop af.
Hij bekijkt zijn vaders kleren en zijn eigen kleren. Het zijn niet kleren zoals de rijke mensen ze aan hebben. Maar eenvoudig... het kan eenvoudiger. Menno's vader heeft reiskleren aan. Stevige laarzen, een mantel met een kap die hem warm houdt. Zijn vader zit in het stadsbestuur. Zijn vader is op bezoek geweest bij de bisschop. Noem dat maar eenvoudig. Hij denkt aan de twee ruziënde mannen in het bos. Die waren ook niet eenvoudig gekleed. Het waren geen boeren, geen landwerkers... Soldaten misschien? Maar soldaten van wie dan? Van de bisschop?
'Wij zijn gewone mensen,' zegt zijn vader. Hij wijst naar de huizen in de straat. Het zijn huizen van ambachtslieden. Huizen met werkplaatsen eraan, waar van alles gemaakt wordt. Van brood, tot bezems, van houtsnijwerk tot hoefijzers.
'Met al ons werk zullen de smid, de boendermaker of ik niet rijk of machtig worden. Daarom hebben we die stadsbrief nodig. Als we onze stadsrechten terug hebben, krijgen we meer macht. Wij met z'n allen. Samen, als stad kunnen we beter tegen de adel en de kerk op.'
Ze zijn nu bijna thuis. Hun huis is net als de andere huizen in Coevorden van hout. Houten muren, houten dak. Alleen hun schoorsteen is van steen. Dat is best bijzonder. Bakstenen zijn hartstikke duur en zijn vader is echt niet steenrijk. Maar een schoorsteen van steen is wel erg veilig. Hout gaat natuurlijk makkelijk in brand. En een brand... brr... de hele stad zou kunnen afbranden. Ze gaan naar binnen. Menno's moeder gelooft haar ogen niet als ze haar man opeens in de kamer ziet staan. Ze springt op en omhelst hem.
'Jullie zijn terug!' zegt ze opgetogen. 'Vertel me alles. Vertel precies wat er gebeurd is!'
'Nee, niet “wij” zijn terug. Ik ben terug. Ik alleen. En ik moet morgen weer terug naar de bisschop.'
Hij gaat aan de tafel zitten. Menno's moeder schenkt een kroes bier voor hem in, die hij met grote slokken leegdrinkt.
'Nou vertel me wat je weet,' zegt hij, als de kroes leeg is.
Menno vertelt en zijn vader kijkt er steeds nadenkender bij.
'Dat is goed nieuws en tegelijk slecht nieuws. Ik weet niet of wat jij denkt, klopt. Maar als soldaten de brief hebben, kan dat maar één ding betekenen. Graaf Reinoud is weer bezig. Die is erg erg tegen dat wij weer een stadsbrief krijgen... Dit moet ik morgen bij de bisschop maar eens aan de andere leden van het stadsbestuur vertellen. 'Maar waarom ben je eigenlijk terug pap?' vraagt Menno.