Menno moest een plan bedenken. Maar wat! Hij keek afwisselend van de rol naar Anna. Wist zij wat? Kon hij maar door haar heen kijken. Menno keek naar de donkerbruine, houten muur achter zich. Er hing een zilverglanzend zwaard aan de muur. Daaronder hing ook een bordje met een naam of zoiets.
‘Mooi, hè!’ riep de oude man opeens.
Menno schrok. ‘Jjaa, men…neer.’ Stotterde Menno.
‘Mag ik dat zwaard van dichterbij bekijken?’ vroeg Menno.
‘Maar natuurlijk, waarom niet?’ zei de oude man.
‘Trouwens, je mag me ook aanspreken met Filip. Filip Hoofdtschoudt sr.,’ zei hij.
Menno liep voorzichtig naar voren. Voetje voor voetje, omdat hij het niet vertrouwde. Toen…
‘Verrassing!’
Menno schrok. Filip trok aan een koord aan het plafond. Het stuk houten vloer waar Menno op stond, begon te kraken! Eén plank brak… nog twee planken braken. 
Anna deed haar ogen van angst stijfdicht. Wat zal er met haar broer gebeuren? Toen…een gil! Een gil die klonk als de stem van Menno. Anna deed haar ogen voorzichtig open. Had ze dit gedroomd? Of…niet! Ze keek naar de plek waar Menno staat. Nou ja, staat? Menno is weg! Er zat een gat van wel een meter doorsnee in de oude, houten vloer! Anna dacht: een plan om hier uit te komen...
Ze keek naar een kaars op tafel. Wacht eens even, we hebben een haard met vuur en een kaars. 
Ping! Ik heb het! Anna deed een wolvengeluid na. Filip schrok. Wolven? Rond deze tijd? Filip deed de deur open, en lette niet meer op Anna. 
Dit was Anna’s kans om te ontsnappen. Ze pakte de kaars en deed hem in het vuur. Zette de brandende kaars op tafel en keek naar Menno in het gat. 
Hè, een gat? Het was echt waar, het gat was maar 1 meter 70 diep! 
‘Wat een domme man, die Filip!’ dacht Anna.
Menno klom er gemakkelijk uit. Hij mompelde wat en pakte iets uit een bak. Daarna vluchtte hij weg, wel op zijn tenen, zodat Filip het niet hoorde. Anna stootte expres de kaars om. En omdat de kaars brandde, en het huisje van hout was, vloog het in no time in brand! Anna rende weg met hard klinkende voetstappen.
‘Hé, wat mot dat!’ riep Filip.
Hij draaide zich om en liep het huis binnen…
‘AAAAH!’ schreeuwde hij. ‘Die rotkinderen!’
Gelukkig had Anna het zwaard kunnen redden.
‘Kijk eens wat ik heb?’ vroeg Menno verlangend.
Hij hief een perkamentrol de lucht in. Anna’s mond viel open van verbazing.
‘De stadsrechten van Coevorden!’ riep Anna.
‘Maar hoe, hoe kom je eraan?’
‘Jaaaa…’ zei Menno trots, alsof hij de hele wereld had gered.