‘Waar zijn onze vaders?’ vragen Menno, Anna en Joop zich af.
Ze gaan naar de ruiters en vragen aan hun of ze weten waar de vaders zijn. De ruiters weten van niets.
‘Alle ruiters verzamelen! We beginnen een zoektocht naar de vaders!’ zei Thijs, die de hoofdruiter van de groep was.
‘Maar waar moeten we dan zoeken?’ vroeg een van de ruiters. ‘We beginnen in het Wilgenbos, als ze daar niet zijn is het bijna onmogelijk om ze te vinden.’
Intussen in het Wilgenbos worden de vaders gegijzeld door Reinoud. ‘Waar is die brief!’
‘De brief is al in Coevorden, de ruiters hebben hem al meegenomen’, zei de vader van Menno.
‘Oh,’ zegt Reinoud. ‘Dus die brief is er nu al, dan ga ik nu direct naar Coevorden! Thomas en Thobias, houd ze in de gaten!’
’Hé, hoorde ik nou een stem?’ vroeg één van de ruiters. ‘Misschien zijn dat de vaders wel!’
Alle ruiters stormden naar het geluid toe. Even later kwamen ze op een open plek in het bos. Het zag er griezelig uit in de nacht.
‘Het geluid kwam hier vandaan, dat weet ik zeker,’ zei een ruiter.
Thijs  keek hem boos aan.
‘Je hebt ons op het verkeerde spoor gebracht!’
’Maar het kwam hier echt vandaan,’ antwoordde de ruiter angstig.
‘Voor dit keer vergeven we je, maar wel voor de laatste keer!’
Het woord laatste schreeuwde Thijs zo hard dat het aan de andere kant van het bos misschien nog wel te horen was.
‘Laten we nu maar opschieten, anders vinden we ze nooit.’
‘Hé, Thobias, schreeuwde jij net zo hard?’ vroeg Thomas boos.
‘Waarom zou ik dat nou weer doen?’ vroeg Thobias.
‘Nou, misschien ben jij wel een verrader en probeer je de ruiters te roepen!’
’Ben je gek? Ik ga heus niet die ruiters helpen, ze maken me af!’ antwoordde Thobias kwaad.
‘Weet je wat, laten we nou maar zorgen dat die vaders er niet vandoor gaan, zo sterk zijn die touwen niet.’
Thobias knikte en zei: ‘Als jij nou hier blijft en die vaders bewaakt, ga ik kijken wie er zo schreeuwde, jij schept toch altijd op over dat je goed kunt bewaken en dat je bewaker wil worden.’
Thomas antwoordde dapper: ‘Oké, maar dan moet ik wel een soort van wapen hebben voor als ze proberen te ontsnappen.’
’Pak mijn zwaard maar!’ zei Thobias, terwijl hij rennend op het geschreeuw afging.
Intussen ging Reinoud met zijn paard naar Coevorden. Als hij daar aankomt is de stadsbrief in groot gevaar.
‘Waar zijn alle ruiters die normaal de poort bewaken?’ dacht Reinoud in zichzelf.
‘Ze zijn vast op zoek naar de vaders! Die stadsbrief is binnenkort van mij!’
Reinoud’s paard galoppeerde verder in Coevorden. Reinoud was door de stadspoort, maar hij zag nog steeds geen ruiters.
‘Dit is mijn geluksdag! Geen ruiters te bekennen in Coevorden omdat ze allemaal naar de vaders zoeken! Nu moet ik die stadsbrief nog vinden…’
‘We vinden ze nooit in dit bos, die vaders kunnen overal zitten!’ zei een ruiter.
‘We mogen niet opgeven, blijf zoeken!’ riep Thijs.
Opeens zag hij een duif naar hun toe vliegen met een stuk papier aan zijn poot gebonden. De duif ging op de schouder van Thijs  zitten. Hij maakte het papier los en las hardop voor:
’Reinoud is in Coevorden, de stadsbrief is in gevaar! Kom onmiddellijk terug!’
'Hoe kan Reinoud de stad inkomen!?’ vroeg een van de ruiters.
‘Dat komt omdat we allemaal op zoek zijn naar de vaders, behalve Menno, Anna en Joop, ze zijn in gevaar! En de stadsbrief ook…