Jullie moeten wachten op je beste vriendinnen, staat er. Huh, hoe weet hij dat? Roepen ze in koor. Als je vriendinnen gearriveerd zijn vraag je aan ze of ze een oude man met een stok hebben ontmoet. Kan hij gedachtelezen ofzo ? Vraagt Michiel verbaast. Blijkbaar wel, misschien zit hij in onze hersens, Plaagt Olivier. Ja hoor, staat er niet meer in die brief? Vraagt Michiel. Ik geloof van niet. Mompelt Olivier alsof hij de beste is. Maar we moeten Fedde nog steeds vinden! Roept Michiel boos. Ja je hebt gelijk, laten we nou maar op de meiden wachten. Hèhè, zucht Michiel,  je hebt het ook door gekregen.. Wat nou, Zo dom ben ik nou toch ook weer niet? Ohnee.. natuurlijk niet, een beetje ‘the man’ uithangen. Lekker stoer doen bij de meiden, zo ken ik je weer. Ze lopen terug, hé daar komen de meiden aan! Roept Michiel uit blijdschap. Ben jij misschien een beetje verliefd? Op wie zou ik moeten zijn dan? Myrna of Anemoon. Ja laat nou maar oké? Hé Myrna en Anemoon, hebben jullie een oude man met een stok gezien? We hebben een opdracht gevonden we moesten het aan jullie vragen. Ja nou, nu je het zegt, we hebben inderdaad zo’n man gezien. Maar hij wou alleen weten naar wie we opzoek waren.. we moesten iets met die man doen, iets vragen. We lopen weer heen waar jullie hem hebben gezien, wij volgen jullie wel oké? vraagt Michiel heel onzeker. Ja, goed idee Michiel, was ik zelf ook niet op gekomen hoor, Plaagt Myrna. Anemoon heeft een vermoeden en neemt Myrna even mee, ze vraagt : ben jij stiekem een beetje verliefd op Michiel? Nee, ik? Zegt Myrna, maar het is opvallend dat ze liegt. Meisje, tegen mij moet je niet liegen, je kán mij nou eenmaal niet in de maling nemen! Oké, hij is leuk, maar verliefd? ‘No, thanks’. Je liegt hoor, roept ze, en ondertussen lopen ze door de tunnel waarachter ze de man hadden gezien. Als ze even wat verder lopen zien ze de man op een bankje zitten, hij is de duifjes aan het voeren. Ze zeggen tegen de man : we moeten onze vriend Fedde nog vinden, wilt u ons helpen? Ja natuurlijk wil ik dat, ik wist dat jullie terug zouden komen, ik heb nog een jongen gezien, hij werd vastgebonden aan een boom. Hoe is het met hem? Heeft hij aan ons gedacht? Aahhhh, ik hou het niet vol, horen ze iemand met een stem die steeds overslaat roepen. Is dat niet Fedde die ze horen? Denkt Michiel angstig. Ik denk dat het Fedde is, zegt de man. Ik loop met jullie mee naar die boom, er is namelijk een boom in de boeren schuur ( die inmiddels is ingestort). Ze rennen er heen en halen alle planken weg, ze zien Fedde op de grond zitten. Zijn armen zitten vast met een touw die vast is gespijkerd aan een plank. Fedde, daar ben je, waar was je toch? Hoe kom je hier en wie heeft dit gedaan? Rustig joh, het stelt niks voor, Zegt Fedde stoer. Jawel, je hebt bloed op je hooft! Anemoon rilt weer. Dat is waar, het was die man, een hele oude met een houten wandelstok. Hij deed heel gemeen tegen me. Maar.. die oude man die jij bedoeld heeft ons hier naartoe gestuurd. Waarom zou hij dat doen dan? Vraagt Anemoon nieuwsgierig. Weet ik niet, zegt Fedde, maar ik heb nu vreselijke honger. Oké, zegt Anemoon, ga je mee naar mijn huis? Kan je even wat eten. Als je wilt hoor ! Ja, roept Fedde uit alle macht, ik heb echt honger. Michiel en Myrna lopen achteraan, vér achteraan. De verliefde Michiel zegt tegen de verliefde Myrna : ik ben smoorverliefd op jou! Waarop Myrna heel blij antwoord : ik ook op jou!  En toen kwam Michiel met zijn onzekerheid : is het nu dan ook echt aan? Ja tuurlijk! Ze zijn bij Anemoon haar huis, haar moeder had dit echt niet verwacht. Het is inmiddels half 7.  Ze krijgen te eten en te drinken. Poffertjes met een glas melk, en daar is Fedde dol op! Even later is iedereen naar huis, alleen Michiel en Myrna zitten nog met zijn tweeën op de bank. Anemoon is nog wat ranja voor ze aan het halen. Michiel drukt onopvallend een kus op Myrna’s wang.

Even later lopen ze hand in hand naar huis…