‘Wat is dat?’ fluistertMyrna bezorgd, ‘Geen idee,’ zegt Olivier nog net hoorbaar, ‘maar ik denk dat we beter weg kunnen gaan.’ ‘Waarheen dan?’ mompelt Myrna, ‘naar huis kan niet meer.’ ‘Waar is Fedde?’ vraagt Michiel opeens met een bang stemmetje.   ‘Geen idee!’ kan Anemoon van angst nog maar net uitbrengen.De vier vrienden kijkengeschrokken om zich heen, maar door de optrekkende donkere rook is er haast niets te zien. Opeens horen ze lichtdreunendevoetstappen hun kant op komen. ‘Wegwezen,’ sist Olivier, ‘hier is het veel te gevaarlijk!’ Myrna pakt snel de kruik en rent weg. Ze rennen naar een open vlakte, met in het midden een oude vervallen boerenschuur. Snel rennen ze een grote bult op. Myrna struikelt over een boomwortel en valt languit op de grond. Michiel en Anemoon rennen naar haar toe. Maar ze hebben geen tijd meer. ‘Ga weg, ‘ roept Myrna, ‘ik red me wel.’ Ze probeert op te staan maar ze rolt verder en opeens is ze weg.

‘Waar is ze?’ vraagt Anemoon bezorgd. ‘Michiel waarom zeg jij niks?’ ‘Michiel…?’ Anemoon draait zich om. ‘O, nee, Michiel is ook weg!’ Ze zucht diep en gaat langzaam op de grond zitten. ‘Nee hoor, ik ben hier’horen ze Michiel iets verder oproepen. ‘Ik heb iets gevonden!’ Anemoon en Olivier rennen naar hem toe. Ze zien een tunnel met daarin vijf karretjes. ‘Kom mee,’ fluistert Michiel en ze stappen in de voorste drie karretjes. De kar glijdtheel langzaam, piependde tunnel in. Maar met een ruk versnelt  het  en met een hele snelle vaart zijn ze beneden. ‘Myrna, daar ben je!’ Anemoon rent op haar af en geeft haar een dikke knuffel. ‘Hoe ben je hier gekomen?’ Vraagt Anemoon aan Myrna. ‘Ik rolde naar benenden en viel toen omlaag in deze tunnel.’  ‘Ik denk dat iemand ons iets wil laten zien,’ zegt Myrna tegen de anderen. ‘En hebben jullie Fedde al gevonden?’ vraagt Myrna. ‘Nee, we weten niet waar hij is’ zegt Michiel tegen haar. ‘We denken dat hij in die oude schuur is’ zegt Anemoon terwijl ze naar boven wijst. ‘Maar we weten het niet zeker.’

 Opeens horen ze een bekende stem: ‘Hallo, is daar iemand?’ Het is Fedde die ze horen! ‘Fedde, ben je daar?’ ‘Ja, help me!’ ‘ Dat willen wij wel,maar waar ben je?’  ‘Daar kom je pas achter als je de opdrachten volgt.’ ‘ Maar welke opdrachten en waarvoor?’ ‘Je moet de opdrachten volgen die je tegenkomt, omdat je me dan kan vinden.’ Opeens is het weer stil.  ‘We moeten één of andere opdracht zoeken.’ zegt Myrna. ‘Daar was ik ook achter gekomen’ mompelt Anemoon bang. Plotseling horen ze een doffe dreun. Het klinkt als iets dat valt van een enorme hoogte. Ze gaan op het geluid af en zien iets liggen. ‘Volgensmij is dit wèl een lijk,’ plaagt Michiel. Ze komen dichterbij en zien een blok. ‘Een turfblok!’ Ziet Anemoon. Ze horen Fedde weer:  ‘Goed zo, jullie hebben de eerst opdracht gevonden, zoek meer dingen en verzamel ze. Ik zeg jullie vaarwel.’

Ze snappen er niets van, maar ze zien wel dat er een kaartje in het turfblok is geprikt. Michiel leest het voor: ‘Zoek alles wat te maken heeft met turf en veen, hoop dan dat de deur opengaat en zoek dan verder.’ ‘We kunnen toch niet meer weg, dus laten we een vuur maken van het hout , daar in die hoek en rustig gaan slapen’ stelt Olivier voor. Als er een vuur is gemaakt wil Michiel er een houtje op doen maar hij pakt per ongeluk het turfblok. Anemoon ziet het en roept verschrikt: niet doen! Maar… te laat, de turf ligt al in de vlammen. Piepend gaat de deur van de tunnel tergend traag open…