Aya en Mika waren doodsbang. Waarom gingen ze eigenlijk mee? Ze durfden eigenlijk niet maar liepen toch door.
En ineens een flits en “PANG”. Ze vielen op de grond en keken om zich heen. Waar waren ze? Ze hoorden allemaal geluiden.  Waar zouden die vandaan komen?
Ineens zei Pakjan: 'Het zijn vleermuizen. Ik weet waar we zijn! We zijn in een grote, donkere grot.'
Toen kwam er een man aan met een kap over zijn hoofd.
'Ikke eng vinden,' zei Mika tegen Selier en Selier fluisterde terug:
'Pak m’n hand maar stevig vast.'
De man vroeg: 'Wat doen jullie hier?'
'We zoeken de weg naar het Schaduwwoud. Weet u de weg misschien?'
De man doet zijn kap af en fronst.
'Waarom willen jullie naar dat verdoemde woud?'
'We moeten Nonnebeet en Pelle redden uit de handen van de dood.'
De man schrikt en zegt:
'De weg is geheim en slechts enkelen kennen de weg daar naar toe.'
'Weet u misschien de weg?' vraagt Pakjan.
'Ja,' zegt de man. 'Maar bewijs maar eens dat je dapper genoeg bent om door het Schaduwwoud te gaan.'
'Oké,' zegt Pakjan. 'Ik zal u eens iets magisch laten zien.'
Hij pakte een aansteker uit zijn broekzak en toonde de man een grote vlam.
De man schrok en zei: 'Als jullie mij die toverstok geven, dan mogen jullie mij volgen.' 
Pakjan gaf de man de aansteker en toen liepen ze achter de man aan. Na een paar uur lopen, kwamen ze bij een groot bos.
De man zei: 'Ik moet nu naar mijn gezin toe. Als jullie deze weg volgen, dan zullen jullie wel zien waar jullie heen moeten.'
Na een poosje lopen kwamen ze bij een dorpje.
'Hé! Dit is de ijzertijd!' zei Pakjan. 'Zie je die speren? Die hebben we bij onze geschiedenisles ook gezien.'
Aya en Mika voelen zich meteen thuis en beginnen met de  andere  kinderen te spelen.
Pakjan vraagt aan een vrouw: 'Weet u de route naar het Schaduwwoud?'
De boerin mompelt wat.
Dan zegt Gras ineens: 'Denk na! We zijn in de ijzertijd, de mensen begrijpen die woorden niet.'
Dan zegt Blackburn: 'Laten we het op een andere manier vragen.'
Selier probeerde het anders te vragen, maar zonder succes. De vrouw keek hen niet-begrijpend aan.
Ze zagen nog iemand zitten bij een andere hut.
'Hallo?' zei Blackburn en tikte de man op zijn schouder.
De man keek ze opeens met een kille blik aan. Toen zei de man:
'Als jullie Nonnebeet, Pelle en de tweeling terug willen, kom ze dan  maar halen bij de Maanberg achter het Schaduwwoud.'
De man verdween in het niets.
Blackburn zei: 'Dat was de stem van de dood.'
'Dan moeten we maar verder lopen,' zei Engel.
'Ja, het kan niet anders,' zei Blackburn.
Ze liepen verder en kwamen al snel bij een grote heuvel. Toen zagen ze een vreemde zwarte gedaante met twee meisjes in zijn hand. Ze volgden de gedaante en voor ze het wisten stonden ze midden in het Schaduwwoud...