Toen ze allemaal binnen waren bleek dat het waar was wat Pelle had gezegd, want Blackburn rook niet meer zo fris, hij had de broek vol. Omdat niemand een zaklamp bij zich had, was het even wennen aan het donkere huis van Pelle.
Toen hun ogen aan het donker gewend waren keken ze rond. Ze zagen niets bijzonders en besloten om een kijkje te nemen op de bovenverdieping. Logisch was geweest om eerst achter de keukendeur te kijken, maar niemand durfde dat te zeggen, dus liepen ze naar de trap.
Pakjan loopt voorop en Blackburn helemaal achteraan, je snapt wel waarom. Heel voorzichtig lopen ze de trap op, de trapt piept en kraakt en de Dumpkids worden steeds angstiger. Pakjan blijft plotseling staan en fluistert:
'Ik zie wat bewegen, daar in de hoek van de overloop.'
Hij heeft het nog niet gezegd of iedereen draait zich gillend om en probeert zo snel mogelijk de trap af te komen. Struikelend komen ze beneden, als laatste Pakjan die met een piepstemmetje zegt:
'Niet bang zijn, het was maar een rat.' 
'Een rat,' gilt Engel. 'Ik ga niet meer naar boven.'
'Oké,' zegt Gras. 'Laten we dan nu maar eens gaan kijken op de plaats waar we Selier het laatst hebben gezien.' 
De groep gaat naar de deur waardoor Pelle en Selier zijn verdwenen en Nonnebeet voelt aan de deurkruk. Tot grote verbazing van iedereen gaat de deur, die eerst niet open te krijgen was, nu gemakkelijk open. Iedereen loert voorzichtig om het hoekje van de deur en ze zien een blinkend schone keuken. Verbaasd stappen ze naar binnen, na de rat die ze boven zagen, hadden ze zo’n schone keuken niet verwacht. Ze kijken de keuken rond en ontdekken dat de enige deur in deze ruimte de deur is waardoor ze zojuist zijn binnengekomen. Nonnebeet zegt: 'Als dit de enige deur is, waar zijn Selier en Pelle dan gebleven?'
De kinderen besluiten om de keuken goed te onderzoeken. Ze onderzoeken de vloeren, de muren, het plafond en zelfs de keukenkastjes. Het is Pakjan die in één van de keukenkastjes een grote roestige ring vindt. Hij pakt de ring vast, trekt er aan en piepend trekt hij héééééééél langzaam een luik omhoog. Hij steekt een hand door de opening en vindt………………………… een schakelaar. Hij draait hieraan en een lamp begint te branden.
'Hé jongens, moet je hier kijken, een trap naar beneden. Waar zou deze trap uitkomen?' vraagt Engel.
'Dat zullen we weten als we de trap aflopen,' zegt Pakjan. Langzaam sluipen ze de trap af en ze komen in een lange gang.
'Hé, kijk daar! Selier!' roept Pakjan. 'Daar aan het eind van de gang.'
De Dumpkids rennen naar Selier toe, maar plotseling verschijnt er een arm die Selier met één ruk door een deur trekt. De kinderen haasten zich naar de deur en rukken hem open. Tot hun grote verbazing gaat de deur gemakkelijk open en de groep komt in een vreemde ruimte. Het lijkt wel een laboratorium, vol met potjes, flessen, reageerbuisjes en er staat een computer te draaien.
Engel zegt: 'Ze moet hier ergens zijn, we hebben het met eigen ogen gezien.' 'Nonnebeet,'zegt Pakjan. 'Jij bent goed met de computer, kijk eens of er wat te vinden is.'
Nonnebeet begint in een razend tempo te typen en plotseling verschijnt een reeks getallen op het beeldscherm: 1+2+3+4+5+6+7+8+9+1x 100= 
'Wat is dit?' vraagt Gras aan Nonnebeet.
Nonnebeet antwoordt:
'Ik denk dat het een som is, misschien moeten we die oplossen.'