Sam doet een stap achteruit en gaat dichtbij Daan staan. Ineens flitst het licht weer aan. Gelukkig er ligt niets voor de deur.
‘Krijg jij het ook steeds kouder?' vraagt Sam aan Daan.
'Ja,' zegt hij. Zijn stem klinkt steeds zachter. 
'Ben je zo bang?' vraagt Sam.
Daan knikt hevig, op dat moment gaat het licht ook weer uit. Sam ontdekt dat ze haar zaklamp op haar slaapkamer heeft laten liggen. Als hun ogen aan de schemering gewend zijn, zien ze iets liggen.
'Het slijmerige ding ligt er weer,' fluistert Sam.
Ze kijkt naar Daan, die staart angstig voor zich uit. Als Sam hem gerustgesteld heeft, verdwijnt het slijmerige gevaarte door een luik.
'Hij is door het luik verdwenen,' bibbert Daan.
Sam wordt nieuwsgierig en steekt haar hoofd door het luik. Ze ziet allerlei gangen.
'Kom op, Daan. We gaan er achteraan.' 
Daan wil zich niet laten kennen en gaat achter Sam aan de ladder af.
'Hier is het slijmspoor weer,' zegt Daan.
De kinderen volgen het spoor dat in onbekende richting gaat. Misschien een kamer? Waar nog nooit iemand geweest is?? De kinderen zijn erg gespannen en lopen snel door.
'Hoe lang hebben we nu al gelopen, Sam?'
Daan vindt het nog steeds niet super.
'Waarom ben je die zaklamp nu vergeten? Het is hier zo donker,' moppert hij. 
Plotseling loopt hij tegen iets op. Daan slaakt een grote gil. Sam schrikt van Daan. Het blijkt Co te zijn.
'Jullie zijn wat vergeten,' zegt hij. 'Als jullie verder lopen, vinden jullie een kast met een hangslot, daar past deze sleutel in.'
De kinderen rollen bijna om van verbazing.
'Waar kwam hij nu eigenlijk vandaan?' stamelt Sam. 
Tijd om na te denken hebben ze niet. Ze zijn te nieuwsgierig en ze lopen snel door. Daar staat de kast. Voorzichtig probeert Daan het slot……

Klik, open. Met trillende handen opent Sam de deur. Het enige wat er in ligt is een brief…………………….