Verhalen spinnen lezen

Hieronder zie je het leesschema van Verhalen Spinnen. Elk blokje staat voor een hoofdstuk van een verhaal. Als je op een blokje klikt, verschijnt onder het leesschema dat hoofdstuk. Als een blokje nog grijs is, moet dat hoofdstuk nog geschreven worden. Om één verhaal te lezen, volg je de pijlen en de kleuren in het leesschema. Elk verhaal krijgt zijn eigen kleur.  Je kunt het lezen of de video bekijken waarin de schrijvers  hun hoofdstuk voorlezen.

Onderin het leesschema zie je bij elk verhaal open staan. Als je hierop klikt, krijg je alle hoofdstukken van dat verhaal op een rijtje te zien in een pdf-bestand. Je kunt dan het hele verhaal achter elkaar lezen. In het gekleurde schema, bovenaan elk hoofdstuk, zie je welke lijn er wordt gevolgd. Je kunt het hele  verhaal ook uitprinten.

Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.



 

 

                         
Hoofdstuk 1                        
   
                 
Hoofdstuk 2
03-09-2007
                       
   
 
             
Hoofdstuk 3
10-09-2007
                       
   
 
 
         
Hoofdstuk 4
17-09-2007
                       
   
 
 
 
     
Hoodfstuk 5
24-09-2007
                       
   
 
 
 
 
 
Hoofdstuk 6
03-10-2007
                       
                         
    Het Blauwe Meer Monster   Blauwe duivels   Blauwe wereld   De geheimzinnige kelder   Het blauwekousenmonster   De rode overwinning.


Blauwe duivels - Hoofdstuk 3 - In een blauwe overal

  Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers of de leerlingen hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.
‘We zijn hier niet alleen...’ Het klinkt als het zuchten van een man van middelbare leeftijd.
Ineens ziet Sam wat. Daan niet, want die heeft zijn hoofd tegen haar schouders geduwd. Hij is bang in het donker. Een klein vlammetje verschijnt in de duisternis. En achter dat vlammetje is een snor zichtbaar. Een grote zwarte snor.
‘Hier is het lichtknopje!’

En op hetzelfde moment gaat het licht aan. Aan de grote zwarte snor zit een mannetje. Hij is klein en dik en hij draagt een vreemde blauwe overal. Die lijkt van wol.
‘Dat is precies de kleur van mijn sokken,’ zegt Daan achter Sams rug.
‘Wat doet u in onze kelder?’
Sam klinkt streng, maar eigenlijk is ze opgelucht. Er is geen slijmerig monster met ogen op steeltjes. Stom. Dat heeft ze zich verbeeld.

‘Mijn naam is Co Operatie. Zeg maar Co. Ik kom jullie verwarming maken.’
Hij houdt een grote tas omhoog.
‘Hierin zit mijn gereedschap.’
De tas lijkt zo licht als een veertje. Co moet wel heel sterk zijn.

Daan is nog niet overtuigd.
‘Hoe wist u dat onze verwarming kapot is?’

Co krabt betrapt op zijn hoofd.
‘Eh... Je vader belde me vorige week op.’

Daan komt nu naast Sam staan.
‘Vorige week was onze verwarming nog niet kapot. Mag ik eens in uw tas kijken?’

En dan is dat geluid er weer. Glibberig en slepend.
Co kijkt angstig om zich heen en hij drukt zijn tas stevig tegen zich aan.
‘We zijn hier niet alleen. Dat zei ik net al. Luister...’

Sam spitst haar oren. Ze hoort het ook. Het geluid is vreemd, ze kan het niet thuisbrengen. Het is net als dat spel op de radio. Daar laten ze elke week een geluid horen en wie weet wat het is, kan iets winnen. Sam is er goed in. Ze heeft al twee keer een prijs gehad. De eerste keer een boormachine, en de tweede keer een opblaasboot. Ze slingeren allebei ergens in de kelder, omdat Sam niet precies weet wat ze ermee moet.
‘Het klinkt als een slak,’ zegt ze langzaam. Ze concentreert zich precies zoals bij het radiospel. ‘Maar dan veel groter.’
Daan luistert niet. Hij blijft naar Co kijken en naar zijn rare tas. Co houdt hem vast alsof het een dierbare knuffel is. Als daar gereedschap in zit, is Daan een boon. ‘Hoe bent u hier binnengekomen? Niet zoals het hoort, in ieder geval. Er heeft vandaag niemand aangebeld, en wij hebben niemand binnengelaten.’
Co doet een stapje naar achteren. Hij lijkt nauwelijks naar Daan te luisteren, alsof hij niet belangrijk is. Hij is alleen gericht op het vreemde geluid.
‘Hoe ik hier binnengekomen ben?’
Co doet nog een stap achteruit. Hij loopt niet naar het geluid toe, maar hij gaat er vanaf. ‘Nou gewoon, zoals ik altijd binnenkom.’

Ineens gaat het licht weer uit.
‘Het ligt voor de kelderdeur, ik weet het zeker,’ fluistert Sam. ‘Dat was het laatste wat ik zag toen het licht uitging.’



Blauwe duivels Hoofdstuk 2

Blauwe duivels - Hoofdstuk 3 - In een blauwe overal
Geschreven door Martine Letterie
Blauwe duivels Hoofdstuk 4